![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c1/%25C5%259Awinicka_Prze%25C5%2582%25C4%2599cz_a4.jpg/640px-%25C5%259Awinicka_Prze%25C5%2582%25C4%2599cz_a4.jpg&w=640&q=50)
Świnicka Przełęcz
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Świnicka Przełęcz (słow. Svinicové sedlo, niem. Swinicajoch, węg. Świnica-hágó, Świnica-hágó) – położona na wysokości 2051 m przełęcz między Pośrednią Turnią a Świnicą w Tatrach Wysokich. Nazwa pochodzi od Świnicy (2301 m)[1]. Szczyty te i Świnicka Przełęcz leżą w grani głównej Tatr, którą biegnie granica polsko-słowacka. Po słowackiej stronie stoki opadają do Doliny Walentkowej. Po polskiej, północnej stronie pod Świnicką Przełęczą znajduje się Świnicka Kotlinka – górna część Doliny Gąsienicowej[2]. W żlebie znajdującym się na dnie tej kotliny bardzo długo zalega śnieg, w niektórych latach nawet do połowy sierpnia. W małym żlebku poniżej przełęczy znajduje się niewielkie źródełko[3].
![]() Świnicka Przełęcz | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Wysokość |
2051 m n.p.m. | ||
Pasmo | |||
Sąsiednie szczyty | |||
![]() | |||
|
Świnicka Przełęcz stanowi ważny dostęp do Świnicy. Jest węzłem szlaków łączących Świnicę z Kasprowym Wierchem oraz z Zielonym Stawem Gąsienicowym. W latach 1890–1924 istniał tutaj przytulony do skał niewielki schron dla turystów (4 × 3 m). Biwakowali tutaj turyści wspinający się na Świnicę, na przełęczy pozostawiali swoje rzeczy i jedli obiad przy ognisku (gałęzie kosodrzewiny na ognisko wynosili przewodnicy). W 1902 opracowano projekt kolei zębnicowej na Liliowe i Świnicką Przełęcz. Budził on wielkie protesty obrońców przyrody i z korzyścią dla przyrody Tatr nie doszło do jego realizacji[3].