![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/1a/Biatas_nigropectus_White-bearded_Antshrike_%2528male%2529%253B_Intervales_State_Park%252C_S%25C3%25A3o_Paulo%252C_Brazil.jpg/640px-Biatas_nigropectus_White-bearded_Antshrike_%2528male%2529%253B_Intervales_State_Park%252C_S%25C3%25A3o_Paulo%252C_Brazil.jpg&w=640&q=50)
Śliniacznik
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Śliniacznik[5] (Biatas nigropectus) – gatunek małego ptaka z rodziny chronkowatych (Thamnophilidae). Zasiedla jedynie atlantyckie lasy w południowo-wschodniej Brazylii i skrajnie północno-wschodniej Argentynie (prowincja Misiones). Jedyny przedstawiciel rodzaju Biatas; monotypowy[6].
Biatas nigropectus[1] | |||
(Lafresnaye, 1850) | |||
![]() Samiec | |||
Samica | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Plemię | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
śliniacznik | ||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
![]() | |||
Zasięg występowania | |||
![]() | |||
| |||
|
Mierzy 18 cm, osiąga masę ciała 25–35 g. Samiec cechuje się czarną głową i trójkątnym śliniakiem (stąd nazwa), oddzielonymi od siebie białą obrożą. Reszta upierzenia jest brązowa, poza szarym spodem ciała. U samicy kasztanowa głowa i białe gardło, spód ciała płowy.
Pożywienie Biatas nigropectus stanowią pająki, a także mrówki i inne owady.
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) od 1994 roku klasyfikuje śliniacznika jako gatunek narażony (VU – Vulnerable). Liczebność populacji, według szacunków, zawiera się w przedziale 2500–9999 dorosłych osobników i ciągle maleje. Przyczyną spadków liczebności jest przekształcanie jego środowiska na tereny miejskie, rolnicze i przemysłowe[4].