Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ścianka Larsena, ścianka Larssena – ścianka szczelna (szczelna ściana oporowa) z profili stalowych o grubości od 3[1] do 16 mm[2] (w wyrobach gorącowalcowanych środnik może mieć nawet 20 mm[2][3]). Została wynaleziona w Bremie około 1902 r. przez Tryggve Larssena, niemieckiego inżyniera budownictwa lądowego pochodzenia norweskiego.
Ścianka Larsena jest wykonywana z konkretnego rodzaju grodzic (inaczej brusów), a mianowicie typu Larsena (zwanych potocznie „larsenami”).
Grodzice stalowe i technologie ich pogrążania są powszechnie użytkowane w wielu konstrukcjach oporowych, jak również palisadach stalowych w konstrukcjach lądowych i hydrotechnicznych. Do zalet grodzic stalowych należy m.in. ich wysoka efektywność w sytuacjach wymagających elastyczności rozwiązania konstrukcyjnego i technologicznego, w stosunku do fundamentu lub/i konstrukcji oporowej[4]. Inne rodzaje ścianek szczelnych są stawiane z innych profili[5].
Ścianka Larsena stosowana jest do umacniania i uszczelniania nabrzeży. Bywa również używana do budowy koferdamów (grodzi stawianych podczas prac wodnych) oraz jako zabezpieczenie fundamentów przed osuwem.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
