Łopacińscy herbu Lubicz
Polski ród szlachecki / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Łopacińscy herbu Lubicz?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Łopacińscy z Łopacina (lit. Lopacinskiai, biał. Лапацінскія, ros. Лопацинские) – ród szlachecki herbu Lubicz z Wielkiego Księstwa Litewskiego. Wywodzili się z Łopacina w ziemi ciechanowskiej. Protoplastą rodów Łopackich w Koronie oraz Łopacińskich na Litwie był Wilhelm z Łopacina, który poległ w bitwie pod Grunwaldem osłaniając Jagiełłę od pocisków[1]. Jego syn Bohdan z Łopacina został starostą grodowym mścisławskim, a wnuk Józef wzniósł osadę Łopacin w księstwie mścisławskim[2] i zaczął się pisać z Łopacina Łopaciński vel Łopatyński. Prawnuk Józefa, Wacław Łopaciński był posłem do Moskwy w 1579[3].
Najwyższą pozycję Łopacińscy osiągnęli w XVIII w. za Mikołaja Tadeusza Łopacińskiego (założyciela linii wojewódzkiej). Od 1733 przebywał on na dworze marszałka wielkiego litewskiego Aleksandra Sapiehy, a później jego syna Józefa Sapiehy. Był klientem Sapiehów, dzięki niemu mogli realizować własne cele polityczne. Został wojewodą brzeskolitewskim i pisarzem wielkim litewskim[4]. Jego starszy brat Jan Dominik Łopaciński został biskupem żmudzkim[5][6], a młodszy brat Ignacy Błażej Łopaciński był pamiętnikarzem i dramatopisarz[7].
Z synów Mikołaja Tadeusza Józef Leon Łopaciński został sufraganem żmudzkim[8], a Jan Nikodem Łopaciński starostą mińskim i mścisławskim. W 1753 Mikołaj Tadeusz Łopaciński odkupił od Sapiehów dobra Saria[9], Szarkowszczyznę[10] i Rosicę[11]. Dodatkowo w latach 1745–1748 nabył majątek zwany „Czuryłowicze” i zmienił jego nazwę na Leonpol[12] na cześć swojego ojca Leona. Kupiony od Massalskich majątek Jody przekazał z kolei bratu Ignacemu Błażejowi (założycielowi linii pisarskiej) w zamian za Łopacin[13]. Mikołaj Tadeusz Łopaciński miał majątki w woj. mścisławskim, witebskim, płockim, inflandzkim, wileńskim i trockim[14]. W 1774 zostały mu nadane Bezdany[15].
Po I rozbiorze Rzeczypospolitej, w 1778 jego młodszy syn, Tomasz Ignacy Łopaciński sprzedał majątek Łopacin, który znalazł się za granicą. Osiadł w Sarii tworząc odnogę saryjską rodu. Z kolei starszy syn Jan Nikodem Łopaciński objął Szarkowszczyznę i Dryświaty[16] tworząc odnogę szarkowską rodu. Syn Jana Nikodema, Tomasz Franciszek Łopaciński sprzedał Szarkowszczyznę w 1814.
Inny znany przedstawiciel rodu to Antoni Stanisław Łopaciński z gałęzi upitskiej, który w 1768 był marszałkiem konfederacji barskiej[17]. W XIX w. Ignacy Dominik Łopaciński z odnogi saryjskiej linii wojewódzkiej był członkiem władz powstańczych 1863[18]. Jego syn Stanisław Łopaciński został posłem do Rady Państwa Imperium Rosyjskiego, a wnuk Euzebiusz Łopaciński był znanym badaczem archiwów[19].