Najpierw jednak musi być głoszona ewangelia wszystkim narodom.
Źródło: Mk 13, 10
(wyd. II, 1971)
Ta sekcja ma chronologiczny układ cytatów.
Ja chrzciłem was wodą, On zaś chrzcić was będzie Duchem Świętym.
Źródło: Mk 1:8
Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie.
Tu es Filius meus dilectus; in te complacui. (łac.)
Źródło: Mk 1:11
Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!
Źródło: Mk 1:15
To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. Zatem Syn Człowieczy jest panem szabatu.
Źródło: Mk 2:27–28
Nawet duchy nieczyste, na Jego widok, padały przed Nim i wołały: „Ty jesteś Syn Boży”.
Źródło: Mk 3:11
Taką samą miarą, jaką wy mierzycie, odmierzą wam i jeszcze wam dołożą.
Źródło: Mk 4:24
Odwagi, Ja jestem, nie bójcie się!
Źródło: Mk 6:50
To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie!
Źródło: Mk 9:7
Jeśli kto chce być pierwszym, niech będzie ostatnim ze wszystkich i sługą wszystkich!
Źródło: Mk 9:35
Jeśli twoja ręka jest dla ciebie powodem grzechu, odetnij ją; lepiej jest dla ciebie ułomnym wejść do życia wiecznego, niż z dwiema rękami pójść do piekła w ogień nieugaszony.
Źródło: Mk 9:43
Co więc Bóg złączył, tego człowiek niech nie rozdziela.
Źródło: Mk 10:9
Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, ten nie wejdzie do niego.
Źródło: Mk 10:15
Łatwiej jest wielbłądowi przejść przez ucho igielne, niż bogatemu wejść do królestwa Bożego.
Źródło: Mk 10:25
Nie zostanie tu kamień na kamieniu, który by nie był zwalony.
Źródło: Mk 13:2
Lecz najpierw musi być głoszona Ewangelia wszystkim narodom.
Źródło: Mk 13, 10
Lecz kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony.
Źródło: Mk 13:13
Lecz Jezus rzekł: „Zostawcie ją; czemu sprawiacie jej przykrość? Dobry uczynek spełniła względem Mnie. (…) Zaprawdę, powiadam wam: Gdziekolwiek po całym świecie głosić będą tę Ewangelię, będą również opowiadać na jej pamiątkę to, co uczyniła”.
Źródło: Mk 14:6, 9
Czuwajcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie; duch wprawdzie ochoczy, ale ciało słabe.
Źródło: Mk 14:38
Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!
Źródło: Mk 16:15
(wyd. 1998)
Przedtem jednak musi być głoszona Ewangelia wszystkim narodom.
Źródło: Mk 13, 10
(wyd. Warszawa 1923)
A potrzeba, aby najprzód u wszystkich narodów była opowiadana Ewangelia.
Lecz przedtem musi być głoszona wszystkim narodom Ewangelia.
Źródło: Mk 13, 10
Ta sekcja ma chronologiczny układ cytatów.
Początek dobrej nowiny o Jezusie Chrystusie (…).
Źródło: Mk 1, 1
(…) Jan, który chrzcił, wystąpił na pustkowiu, głosząc chrzest jako symbol skruchy ku przebaczeniu grzechów. Toteż cała kraina judejska i wszyscy mieszkańcy Jerozolimy wychodzili do niego i byli przez niego chrzczeni w rzece Jordan, i otwarcie wyznawali swe grzechy.
Źródło: Mk 1, 4–5
W owych dniach przyszedł Jezus z Nazaretu w Galilei i został przez Jana ochrzczony w Jordanie. Natychmiast też, wychodząc z wody, ujrzał rozwarte niebiosa oraz ducha zstępującego na niego niczym gołąb; a z niebios dobiegł głos: „Tyś jest mój Syn, umiłowany; ciebie darzę uznaniem”.
Źródło: Mk 1, 9–11
Dopełnił się wyznaczony czas i przybliżyło się królestwo Boże. Okazujcie skruchę i wierzcie w dobrą nowinę.
I utworzył grupę dwunastu, których też nazwał „apostołami” – żeby z nim pozostali i żeby ich posyłać, aby głosili oraz mieli władzę wypędzania demonów. A w grupie dwunastu, którą utworzył, byli: Szymon, któremu nadał przydomek Piotr, i Jakub, syn Zebedeusza, i Jan, brat Jakuba (i nadał im przydomek Boanerges, co znaczy Synowie Gromu), i Andrzej, i Filip, i Bartłomiej, i Mateusz, i Tomasz, i Jakub, syn Alfeusza, i Tadeusz, i Szymon Kananejczyk, i Judasz Iskariot, który później go zdradził.
Źródło: Mk 3, 14–19
Zaprawdę wam mówię, iż wszystko zostanie przebaczone synom ludzkim, bez względu na to, jakich grzechów i bluźnierstw by się bluźnierczo dopuścili. Jednakże kto by zbluźnił przeciwko duchowi świętemu, ten nie ma przebaczenia na wieki, ale jest winien grzechu wiecznego.
A Jezus udał się ze swymi uczniami do wiosek Cezarei Filipowej i w drodze zaczął pytać swych uczniów, mówiąc do nich: „Jak ludzie mówią, kim jestem?” Oni mu rzekli: „Janem Chrzcicielem, a inni: Eliaszem, jeszcze inni: jednym z proroków”. I zadał im pytanie: „A wy jak mówicie, kim jestem?” Piotr, odpowiadając, rzekł do niego: „Tyś jest Chrystus”.
Źródło: Mk 8, 27–29
Jeśli ktoś chce być pierwszym, to ma być ostatnim ze wszystkich i sługą wszystkich.
Kto by przyjął jedno z takich małych dzieci ze względu na moje imię, ten przyjmuje mnie; a kto by mnie przyjął, ten przyjmuje nie tylko mnie, lecz także tego, który mnie posłał.
Ale kto by zgorszył jednego z tych małych, którzy wierzą, lepiej byłoby dla niego, gdyby mu zawieszono u szyi kamień młyński, jaki bywa obracany przez osła, i wrzucono go do morza.
Jakże trudno będzie mającym pieniądze wejść do królestwa Bożego! (…) Łatwiej jest wielbłądowi przejść przez ucho igły, niż bogaczowi wejść do królestwa Bożego
Oto idziemy do Jerozolimy i Syn Człowieczy zostanie wydany naczelnym kapłanom oraz uczonym w piśmie, i skażą go na śmierć, i wydadzą go ludziom z narodów, i wyśmieją go, i go oplują, i ubiczują go, i zabiją, ale on w trzy dni później powstanie z martwych.
(…) kto by chciał się stać wielkim wśród was, ma być waszym sługą, a kto by chciał być pierwszym wśród was, ma być niewolnikiem wszystkich. Bo nawet Syn Człowieczy nie przyszedł po to, by mu usługiwano, lecz by usługiwać i dać swoją duszę jako okup w zamian za wielu.
Wszystko, o co się modlicie i o co prosicie, wierzcie, że właściwie już otrzymaliście, a będziecie to mieli. A gdy stoicie i modlicie się, przebaczcie, cokolwiek macie przeciw komuś, żeby wasz Ojciec, który jest w niebiosach, także wam przebaczył wasze wykroczenia.
Spłacajcie to, co Cezara, Cezarowi, a co Boże, Bogu.
Źródło: Mk 12, 17
Baczcie, żeby was nikt nie wprowadził w błąd. Wielu przyjdzie, powołując się na moje imię i mówiąc: „Ja nim jestem”, i w błąd wprowadzą wielu.
Źródło: Mk 13, 5–6
I wszystkim narodom musi być najpierw głoszona dobra nowina.
Źródło: Mk 13, 10
(…) powstaną fałszywi Chrystusowie oraz fałszywi prorocy i będą czynić znaki i dziwy, by – jeśli to możliwe – sprowadzić wybranych na manowce.
Źródło: Mk 13, 22
O dniu owym lub godzinie nie wie nikt – ani aniołowie w niebie, ani Syn, tylko Ojciec. Stale patrzcie, wciąż czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy jest wyznaczony czas.
Źródło: Mk 13, 32–33
(…) biada temu człowiekowi, przez którego Syn Człowieczy zostaje zdradzony! Byłoby lepiej dla tego człowieka, gdyby się nie urodził.
Później zaś ukazał się samym jedenastu, gdy półleżeli przy stole, i zganił ich za brak wiary oraz zatwardziałość serca, gdyż nie uwierzyli tym, którzy zobaczyli go już wskrzeszonego z martwych. I rzekł do nich: „Idźcie na cały świat i głoście dobrą nowinę całemu stworzeniu. Kto uwierzy i zostanie ochrzczony, ten będzie wybawiony, ale kto nie uwierzy, będzie potępiony. A te oto znaki będą towarzyszyć wierzącym: Dzięki użyciu mojego imienia będą wypędzać demony, będą mówić językami i będą rękami brać węże, a jeśli się napiją czegoś śmiercionośnego, wcale im to nie zaszkodzi. Będą wkładać ręce na chorych i ci wyzdrowieją
Źródło: Mk 16, 14–18
Ale najpierw Dobra Nowina Musi być głoszona Między wszystkimi ludami!
Źródło: Mk 13, 10 w: Księgi Nowego Przymierza. Przekłady biblijne z języka greckiego Romana Brandstaettera, 2004,
I tak było w owych dniach, że przyszedł Jezus z Nazaretu z Galilei i Jan ochrzcił go w Jordanie. I natychmiast, wychodząc z wody zobaczył, jak niebo się rozstępuje i duch spływa na niego, jak gołąb. I odezwał się głos z nieba: „Ty jesteś mój Syn ukochany, który mi się podobał”.
Źródło: Mk 1,9–11; Dobra Nowina według Marka, s. 107–108
Więc idą do domu. I znowu schodzi się tłum, tak, że oni nie mogli nawet chleba zjeść spokojnie. Jak to usłyszeli jego najbliżsi, wyszli, żeby go siłą wziąć, bo mówili, że oszalał. I uczeni w Piśmie, którzy przyszli z góry, z Jerozolimy, mówili, że on ma Belzebula i że w roli księcia czartów wyrzuca czarty.
Źródło: Mk 3,20–22; Dobra Nowina według Marka, s. 113–114
I przynoszą mu głuchego jąkałę i błagają go, żeby położył na niego rękę. On go odprowadził na bok od tłumu, wsadził mu palec w uszy i, spluwając, dotknął jego języka. Podniósł oczy do nieba i westchnął z jękiem i mówi mu „Effatha!” – to jest: Roztwórz się! I natychmiast otworzyły mu się uszy i rozwiązał się krępulec jego języka i mówił, jak się należy.
Źródło: 7,32–35; Dobra Nowina według Marka, s. 126–127
Później, kiedy w jedenastu leżeli przy posiłku, ukazał się im, łajał ich niedowiarstwo i zatwardziałość serc, że nie uwierzyli tym, co go widzieli zmartwychwstałego. I powiedział im: „Idźcie na cały świat i głoście Dobrą Nowinę wszystkim stworzeniom. Kto uwierzy i ochrzci się, będzie ocalony, a kto nie uwierzy, będzie skazany. A tym, co uwierzą, będą towarzyszyć takie znaki: w imieniu moim będą wyrzucali diabłów, językami będą mówili nowymi, węże będą brali do ręki i gdyby nawet co śmiertelnego pili, nic im to nie zaszkodzi. Na niemocnych będą ręce kładli i ci będą się mieli dobrze”. I otóż Pan Jezus, po przemowie do nich, został wzięty do nieba i zasiadł po prawej ręce Boga. A tamci poszli i głosili wszędzie, a Pan z nimi współdział i utwierdzał słowo, za pomocą znaków, które za nim szły.
Źródło: Mk 16,14–20; Dobra Nowina według Marka, s. 154–155