zdarzyć

zdarzyć (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈzdaʒɨt͡ɕ], AS: [zdažyć] ​^?/i

znaczenia:

czasownik nieprzechodni

(1.1) aspekt dokonany od: zdarzać

czasownik zwrotny zdarzyć się

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		zdarzyć
czas przyszły prosty		zdarzę	zdarzysz	zdarzy	zdarzymy	zdarzycie	zdarzą
czas przeszły	m	zdarzyłem	zdarzyłeś	zdarzył	zdarzyliśmy	zdarzyliście	zdarzyli
	ż	zdarzyłam	zdarzyłaś	zdarzyła	zdarzyłyśmy	zdarzyłyście	zdarzyły
	n	zdarzyłom	zdarzyłoś	zdarzyło
tryb rozkazujący		niech zdarzę	zdarz	niech zdarzy	zdarzmy	zdarzcie	niech zdarzą
pozostałe formy czas zaprzeszły m zdarzyłem był zdarzyłeś był zdarzył był zdarzyliśmy byli zdarzyliście byli zdarzyli byli ż zdarzyłam była zdarzyłaś była zdarzyła była zdarzyłyśmy były zdarzyłyście były zdarzyły były n zdarzyłom było zdarzyłoś było zdarzyło było forma bezosobowa czasu przeszłego zdarzono tryb przypuszczający m zdarzyłbym, byłbym zdarzył zdarzyłbyś, byłbyś zdarzył zdarzyłby, byłby zdarzył zdarzylibyśmy, bylibyśmy zdarzyli zdarzylibyście, bylibyście zdarzyli zdarzyliby, byliby zdarzyli ż zdarzyłabym, byłabym zdarzyła zdarzyłabyś, byłabyś zdarzyła zdarzyłaby, byłaby zdarzyła zdarzyłybyśmy, byłybyśmy zdarzyły zdarzyłybyście, byłybyście zdarzyły zdarzyłyby, byłyby zdarzyły n zdarzyłobym, byłobym zdarzyło zdarzyłobyś, byłobyś zdarzyło zdarzyłoby, byłoby zdarzyło imiesłów przysłówkowy uprzedni zdarzywszy rzeczownik odczasownikowy zdarzenie, niezdarzenie

(2.1) aspekt dokonany od: zdarzać się

(2.2) st.pol. udać się

odmiana:

koniugacja VIb

 

przykłady:

(2.1) Może się zdarzyć, że preferencje wyborców będą niewłaściwie interpretowane^[1].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. zdarzenie n, wydarzenie n

przym. niewydarzony

związki frazeologiczne:

czasem się taki kąsek zdarzy, który palce i gębę poparzy

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: zdarzać

• rosyjski: (2.1) случиться

źródła:

1. Owsiak Stanisław, Finanse publiczne, 1998, Narodowy Korpus Języka Polskiego.