weterynarz

weterynarz (język polski)

weterynarz (1.1) leczący kota

wymowa:

IPA: [ˌvɛtɛˈrɨ̃naʃ], AS: [veterỹnaš], zjawiska fonetyczne: wygł.• nazal.• akc. pob. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	weterynarz	weterynarze
dopełniacz	weterynarza	weterynarzy
celownik	weterynarzowi	weterynarzom
biernik	weterynarza	weterynarzy
narzędnik	weterynarzem	weterynarzami
miejscownik	weterynarzu	weterynarzach
wołacz	weterynarzu	weterynarze

(1.1) wet. lekarz leczący zwierzęta; zob. też lekarz weterynarii w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Ta krowa ma problemy z czepcem, trzeba wezwać weterynarza.

składnia:

kolokacje:

(1.1) iść do weterynarza • wzywać weterynarza • zabrać / zawieźć kota / psa itd. do weterynarza

synonimy:

(1.1) ofic. lekarz medycyny weterynaryjnej, lekarz weterynarii, pot. wet, środ. zootechn.^[1] felczer, gw.^[1] feterynarz, feteryniarz, tyrarct, wetener, witynerał, weteryniak, weteryniarz, wetrynarz, wetryniarz, witerynarz, witrenarz, witryniarz, witynyrarz, zwerolekar

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) lekarz

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. weterynaria ż

przym. weterynaryjny, weterynarski

skr. wet., weter.

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Veterinär

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Zawody

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) veterinarian, vet
• arabski: (1.1) طبيب بيطري m (ṭabīb baiṭarī)
• baskijski: (1.1) albaitari
• białoruski: (1.1) ветэрынар m (vetèrynar)
• bułgarski: (1.1) ветеринар m (veterinar)
• duński: (1.1) dyrlæge w, veterinær w
• esperanto: (1.1) bestkuracisto, veterinaro
• fiński: (1.1) eläinlääkäri
• francuski: (1.1) vétérinaire m
• hiszpański: (1.1) veterinario m
• interlingua: (1.1) veterinario
• islandzki: (1.1) dýralæknir m
• jidysz: (1.1) וועטערינאַר m
• litewski: (1.1) veterinaras m
• niemiecki: (1.1) Tierarzt m
• nowogrecki: (1.1) κτηνίατρος m (ktiníatros)
• portugalski: (1.1) médico-veterinário m
• rosyjski: (1.1) ветеринар m (veterinar)
• serbski: (1.1) ветеринар m (veterinar)
• słowacki: (1.1) veterinár m, zverolekár m
• szwedzki: (1.1) veterinär w
• ukraiński: (1.1) ветеринар m (veterinar)
• węgierski: (1.1) állatorvos
• włoski: (1.1) veterinario m

źródła:

1. Władysław Migdał, Łukasz Migdał, Słownictwo gwarowe w hodowli zwierząt, „Wiadomości Zootechniczne”, r. XLVI, nr 3/2008, s. 61.