uroczy

uroczy (język polski)

wymowa:

IPA: [uˈrɔt͡ʃɨ], AS: [uročy]

​^?/i

znaczenia:

przymiotnik

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	uroczy		urocza	urocze	uroczy	urocze
dopełniacz	uroczego		uroczej	uroczego	uroczych
celownik	uroczemu		uroczej	uroczemu	uroczym
biernik	uroczego	uroczy	uroczą	urocze	uroczych	urocze
narzędnik	uroczym		uroczą	uroczym	uroczymi
miejscownik	uroczym		uroczej	uroczym	uroczych
wołacz	uroczy		urocza	urocze	uroczy	urocze

(1.1) pełen uroku, atrakcyjny, pociągający, czarujący

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Iga momentalnie przeistoczyła się z pochmurnego Stańczyka w uroczą Helenę^[1].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. urok m, urokliwość ż

przysł. uroczo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) charming
• arabski: (1.1) فاتن, صباح, ساحر, أخاذ, ظريف
• esperanto: (1.1) ĉarma
• francuski: (1.1) charmant
• hindi: (1.1) प्यारा (pyārā)
• hiszpański: (1.1) encantador, cautivador
• niderlandzki: (1.1) charmant
• nowogrecki: (1.1) αξιολάτρευτος, θελκτικός, χαριτόβρυτος
• rosyjski: (1.1) очаровательный, обаятельный
• sanskryt: (1.1) वन्दनीय, विचित्र, आमञ्जु
• turecki: (1.1) hoş, alımlı
• ukraiński: (1.1) урочий

źródła:

1. Tomasz Klarecki, Izabela Smolarek, Wilk... i śmierć bankiera, 2006, Narodowy Korpus Języka Polskiego.