trotyl

trotyl (język polski)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) chem. organiczny związek chemiczny, silny materiał wybuchowy; zob. też trotyl w Wikipedii

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	trotyl	trotyle
dopełniacz	trotylu	trotyli
celownik	trotylowi	trotylom
biernik	trotyl	trotyle
narzędnik	trotylem	trotylami
miejscownik	trotylu	trotylach
wołacz	trotylu	trotyle

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Po raz pierwszy trotyl wyprodukowano na skalę komercyjną w Niemczech w roku 1901^[1].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. trotylowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem.

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) trinitrotoluene, TNT
• czeski: (1.1) trinitrotoluen m
• włoski: (1.1) tritolo m

źródła:

1. z Wikipedii