szczęśliwość

szczęśliwość (język polski)

wymowa:

IPA: [ʃt͡ʃɛ̃w̃ɕˈlʲivɔɕt͡ɕ], AS: [ščẽũ̯ślʹivość], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę 

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) uczucie silnego zadowolenia

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	szczęśliwość
dopełniacz	szczęśliwości
celownik	szczęśliwości
biernik	szczęśliwość
narzędnik	szczęśliwością
miejscownik	szczęśliwości
wołacz	szczęśliwości

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Powszechna szczęśliwość na tym świecie jest niemożliwa.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) błogostan, zadowolenie, radość

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. szczęście n, szczęśliwiec m, szczęściarz mos, uszczęśliwianie n, uszczęśliwienie n

przym. szczęśliwy

przysł. szczęśliwie

czas. szczęścić

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) happiness
• białoruski: (1.1) шчаслівасць ż
• hiszpański: (1.1) felicidad ż
• niemiecki: (1.1) Glück n
• ukraiński: (1.1) щасливість ż

źródła: