- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) gram. szwedzkie supinum (służące do tworzenia czasu teraźniejszo-przeszłego (perfekt) oraz zaprzeszłego (pluskvamperfekt))[1], imiesłów przeszły[2]
- odmiana:
- (1.1) lp ett supinum, supinumet; lm supinum, supinumen
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) verbform
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- złożenie rzeczownikowe supinumform
- etymologia:
- uwagi:
- Historycznie szwedzkie supinum było imiesłowem biernym czasu przeszłego (perfektparticip) rodzaju nijakiego.[3] Następnie rozwinęło się ono w formę, nabierając (czasem) innej końcówki, którą obecnie nazywa się supinum i która służy jedynie do tworzenia czasów przeszłych: teraźniejszo-przeszłego (perfekt) i zaprzeszłego (pluskvamperfekt), nie mając samoistnego znaczenia. We wszystkich innych językach germańskich do tego celu służy imiesłów bierny czasu przeszłego.
- por. perfektparticip
- źródła:
Jacek Kubitsky, Słownik szwedzko-polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Natur och Kultur, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12412-1, s. 467.
Aleksander Szulc, Gramatyka dydaktyczna języka szwedzkiego, 1992, s. 116.