samolubny

samolubny (język polski)

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

przymiotnik

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	samolubny		samolubna	samolubne	samolubni	samolubne
dopełniacz	samolubnego		samolubnej	samolubnego	samolubnych
celownik	samolubnemu		samolubnej	samolubnemu	samolubnym
biernik	samolubnego	samolubny	samolubną	samolubne	samolubnych	samolubne
narzędnik	samolubnym		samolubną	samolubnym	samolubnymi
miejscownik	samolubnym		samolubnej	samolubnym	samolubnych
wołacz	samolubny		samolubna	samolubne	samolubni	samolubne

(1.1) charakterystyczny dla samoluba

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Bolek jest samolubny, nigdy nie myśli o kolegach.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) egoistyczny

antonimy:

(1.1) altruistyczny, empatyczny

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. samolubstwo n, samolubność ż, samolub m, samolubek m, samolubka ż

przysł. samolubnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. samolub + -ny

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) egoistic
• białoruski: (1.1) самалюбны, сябелюбівы
• bułgarski: (1.1) самолюбив
• czeski: (1.1) sobecký
• gudźarati: (1.1) એકલપેટું (ēkalapēṭuṁ)
• jidysz: (1.1) עגאָיִסטיש (egoistisz)
• rosyjski: (1.1) себялюбивый
• słowacki: (1.1) sebecký
• ukraiński: (1.1) самолюбивий, самолюбний, себелюбний
• włoski: (1.1) egoistico

źródła: