rozumność

rozumność (język polski)

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	rozumność	rozumności
dopełniacz	rozumności	rozumności
celownik	rozumności	rozumnościom
biernik	rozumność	rozumności
narzędnik	rozumnością	rozumnościami
miejscownik	rozumności	rozumnościach
wołacz	rozumności	rozumności

(1.1) cecha tego, co rozumne; cecha tych, którzy są rozumni

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

składnia:

(1.1) rozumność + D.

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. rozum m, rozumek m, rozumienie n, zrozumienie n, rozumowanie n

czas. rozumieć ndk., zrozumieć dk., rozumować ndk.

przym. rozumny, rozumowy

przysł. rozumnie, rozumowo

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. rozumny + -ość

uwagi:

Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego^[1]. Inne słowniki (np.: Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego^[2], Uniwersalny słownik języka polskiego^[3]) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.

tłumaczenia:

• białoruski (taraszkiewica): (1.1) разумовасьць ż
• rosyjski: (1.1) разумность ż
• ukraiński: (1.1) розумність ż

źródła:

1.  Hasło „rozumność” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
2.  Hasło „rozumność” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
3.  Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.