rdzeń

rdzeń (język polski)

rdzeń (1.2) dębu

rdzeń (1.4)

wymowa:

IPA: [rd͡zɛ̃ɲ], AS: [rʒẽń], zjawiska fonetyczne: nazal. ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	rdzeń	rdzenie
dopełniacz	rdzenia	rdzeni
celownik	rdzeniowi	rdzeniom
biernik	rdzeń	rdzenie
narzędnik	rdzeniem	rdzeniami
miejscownik	rdzeniu	rdzeniach
wołacz	rdzeniu	rdzenie

(1.1) istota czegoś

(1.2) biol. tkanka miękiszowa, która wypełnia pień lub łodygę rośliny; zob. też rdzeń pnia w Wikipedii

(1.3) jęz. główny morfem wyrazu, który pozostaje po oddzieleniu od niego wszystkich afiksów; zob. też rdzeń (językoznawstwo) w Wikipedii

(1.4) najważniejszy element reaktora atomowego, w którym umieszczone są pręty paliwowe; zob. też rdzeń reaktora jądrowego w Wikipedii

(1.5) inform. fizyczna część procesora odpowiedzialna za realizację operacji obliczeniowych; zob. też rdzeń procesora w Wikipedii

odmiana:

(1.1-4)

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.3) pierwiastek

antonimy:

hiperonimy:

(1.3) morfem

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. rdzeniowy, rdzenny, rdzeniasty

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) core, heart; (1.2) pith; (1.3) stem, root; (1.4) core; (1.5) core
• arabski: (1.1) مركز, محور
• baskijski: (1.3) erro; (1.4) nukleo
• esperanto: (1.2) medolo; (1.3) radiko
• kataloński: (1.1) nucli m
• kazachski: (1.3) түбір
• rosyjski: (1.1) сущность ż; (1.2) сердцевина ż; (1.3) корень m; (1.4) активная зона ż; (1.5) ядро n
• węgierski: (1.3) tőszó

źródła: