rękopis

rękopis (język polski)

rękopis (1.1)

wymowa:

IPA: [rɛ̃ŋˈkɔpʲis], AS: [rẽŋkopʹis], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę 

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	rękopis	rękopisy
dopełniacz	rękopisu	rękopisów
celownik	rękopisowi	rękopisom
biernik	rękopis	rękopisy
narzędnik	rękopisem	rękopisami
miejscownik	rękopisie	rękopisach
wołacz	rękopisie	rękopisy

(1.1) książk. tekst utworu (lub inny tekst) pisany ręcznie; zob. też rękopis w Wikipedii

(1.2) książk. maszynopis autorski przed publikacją

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

skr. rkps lub rkp

(1.1) manuskrypt, autograf

antonimy:

(1.1) maszynopis, druk

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. rękopiśmiennictwo n

przym. rękopiśmienny, rękopiśmienniczy, rękopisowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

st.pol. rękopism < st.pol. rękopismo < pol. ręka + -o- + pismo, upodobnienie do wyrazów dziejopis, rysopis^[1]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) manuscript, longhand, script, autograph
• arabski: (1.1) خط, مخطوطة
• baskijski: (1.1) eskuizkribu
• baszkirski: (1.1) ҡулъяҙма
• białoruski: (1.1) рукапіс m; (1.2) рукапіс m
• bułgarski: (1.1) ръкопис m; (1.2) ръкопис m
• czeski: (1.1) rukopis m; (1.2) rukopis m
• esperanto: (1.1) manuskripto
• hiszpański: (1.1) manuscrito m
• kataloński: (1.1) manuscrit m
• kazachski: (1.1) қолжазба; (1.2) қолжазба
• litewski: (1.1) rankraštis
• nowogrecki: (1.1) χειρόγραφο n
• rosyjski: (1.1) рукопись ż; (1.2) рукопись ż
• szwedzki: (1.1) manuskript w
• ukraiński: (1.1) рукопис m; (1.2) рукопис m

źródła:

1. Zapytania i odpowiedzi, „Poradnik Językowy” nr 3/1904, s. 36.