prowiant

prowiant (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈprɔvʲjãnt], AS: [provʹi ̯ãnt], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• i → j 

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	prowiant	prowianty
dopełniacz	prowiantu	prowiantów
celownik	prowiantowi	prowiantom
biernik	prowiant	prowianty
narzędnik	prowiantem	prowiantami
miejscownik	prowiancie	prowiantach
wołacz	prowiancie	prowianty

(1.1) żywność, zapasy żywności^[1]

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) suchy prowiant

synonimy:

(1.1) żywność, pożywienie, wiktuały, daw. wiwenda, pot. wałówka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. prowiantowanie n, zaprowiantowanie n, prowiantura ż, prowiantowy m, prowiantowa ż, prowiancik mrz

czas. prowiantować ndk., zaprowiantować dk.

przym. prowiantowy, prowiancki

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Proviant z śr.łac. provenda^[1]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) provisions, przest. victual
• hawajski: (1.1) ō
• japoński: (1.1) 食料
• litewski: (1.1) maistas m
• niemiecki: (1.1) Proviant m
• rosyjski: (1.1) провиант m
• włoski: (1.1) viveri ż lm

źródła:

1. Hasło „prowiant” w: Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, De Agostini Polska.