prawo karne

prawo karne (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈpravɔ ˈkarnɛ], AS: [pravo karne]

​^?/i

znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj nijaki

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	prawo karne
dopełniacz	prawa karnego
celownik	prawu karnemu
biernik	prawo karne
narzędnik	prawem karnym
miejscownik	prawie karnym
wołacz	prawo karne

(1.1) praw. zespół norm prawnych zawierających zakazy i nakazy, których naruszenie jest karalne; zob. też prawo karne w Wikipedii

odmiana:

(1.1) blm,

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) międzynarodowe prawo karne

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) criminal law
• baskijski: (1.1) zigor-zuzenbide, zuzenbide penal
• bułgarski: (1.1) наказателно право n
• francuski: (1.1) droit pénal m
• hiszpański: (1.1) derecho penal m
• nowogrecki: (1.1) ποινικό δίκαιο n
• włoski: (1.1) diritto penale m

źródła: