ogrodnictwo

ogrodnictwo (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌɔɡrɔdʲˈɲit͡stfɔ], AS: [ogrodʹńictfo], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• akc. pob.

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ogrodnictwo	ogrodnictwa
dopełniacz	ogrodnictwa	ogrodnictw
celownik	ogrodnictwu	ogrodnictwom
biernik	ogrodnictwo	ogrodnictwa
narzędnik	ogrodnictwem	ogrodnictwami
miejscownik	ogrodnictwie	ogrodnictwach
wołacz	ogrodnictwo	ogrodnictwa

(1.1) roln. uprawa drzew owocowych, roślin ozdobnych i warzyw

(1.2) dział rolnictwa zajmujący się takimi uprawami

(1.3) pot. dział uczelni rolniczej zajmujący się takimi uprawami

odmiana:

(1.1-3)

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ogrodniczek mos, ogrodowy mos, ogrodnik mos, ogród m, ogródek mrz, ogrodniczka ż, ogrodowizna ż

przym. ogrodniczy, ogrodowy

czas. ogrodzić

związki frazeologiczne:

ogrodnictwo partyzanckie

etymologia:

pol. ogrodnik + -ctwo

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) gardening; (1.2) horticulture
• duński: (1.1) gartneri n, havearbejde n; (1.2) gartnerierhverv n, gartneribranche w
• fiński: (1.1) puutarhanhoito; (1.2) puutarhanhoito
• francuski: (1.1) horticulture ż; (1.2) horticulture ż
• niemiecki: (1.1) Gartenbau m; (1.2) Gartenbau m, Gartenbaukunde ż; (1.3) Gartenbau m
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1-3)
• ukraiński: (1.2) росли́нництво n

źródła: