odoro

odoro (esperanto)

morfologia:

odor•o

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik

	ununombro	multenombro
nominativo	odoro	odoroj
akuzativo	odoron	odorojn

(1.1) zapach

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) bonodoro, brulodoro, odoraĉo

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. odoraĉo

czas. odori

przym. odora, senodora

związki frazeologiczne:

mono odoron ne havas, sian devenon ne diras

etymologia:

uwagi:

źródła:

odoro (język łaciński)

wymowa:

znaczenia:

czasownik przechodni

(1.1) perfumować, przesycać zapachem^[1]

przymiotnik

(2.1) C., N. lp rodzaju męskiego i nijakiego, stopnia równego od przymiotnika → odorus

odmiana:

(1.1) odoro, odorare, odoravi, odoratum (koniugacja I)

(2.1) zob. odorus

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. odor m, odos m, odoramen n, odoramentum n, odoratio ż, odoratus m

przym. odorabilis, odorativus, odoratus, odorifer, odorificatus, odorisequus, odorus

czas. odoror

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

1. Hasło „odoro” w: Mały słownik łacińsko-polski, praca zbiorowa pod red. Józefa Korpantego, Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa 2001, ISBN 978-83-7195-844-1, s. 436.