nosze

nosze (język polski)

nosze (1.1)

nosze (1.1)

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

przypadek	liczba mnoga
mianownik	nosze
dopełniacz	noszy
celownik	noszom
biernik	nosze
narzędnik	noszami
miejscownik	noszach
wołacz	nosze

(1.1) med. sprzęt do ręcznego przenoszenia chorych lub rannych; zob. też nosze w Wikipedii

odmiana:

(1.1) blp,

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) nosze koszowe / podbierakowe / prowizoryczne

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) nosiłki

hiponimy:

(1.1) deska ortopedyczna, mary

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. nosiciel mos, noszenie n, przenoszenie n, niesienie n, przeniesienie n, nosidło n, nosidełko n, noszowy m, nośnik m, nosiłki m, nośność ż, znoszenie n, zniesienie n

czas. nosić ndk., przenosić ndk., nieść ndk., przenieść dk., znosić ndk., znieść dk.

przym. noszowy, nośny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

W dopełniaczu liczby mnogiej poprawna jest wyłącznie forma „noszy”. Błędne są formy „nosz”^[1][2] i „noszów”^[2][3].

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) stretcher
• baskijski: (1.1) ohatila
• czeski: (1.1) nosítka n lm
• duński: (1.1) båre w
• francuski: (1.1) brancard m
• hiszpański: (1.1) andas ż lm, anda ż, camilla ż
• łaciński: (1.1) scimpodium n
• niemiecki: (1.1) Bahre ż, Trage ż
• portugalski: (1.1) maca ż
• rosyjski: (1.1) носилки ż lm
• szwedzki: (1.1) bår n
• tetum: (1.1) hadak
• ukraiński: (1.1) ноші lm
• wilamowski: (1.1) mysper m
• włoski: (1.1) barella ż, lettiga ż

źródła:

1. Hasło „nosze” w: Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Witold Doroszewski, Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980, ISBN 83-01-03811-X, s. 412.
2. Hasło „nosze” w: Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004, ISBN 978-83-01-14198-1, s. 628.
3. Hasło „nosze” w: Daniela Podlawska, Magdalena Światek-Brzezińska, Słownik poprawnej polszczyzny, Wydawnictwo Szkolne PWN ParkEdukacja, Warszawa-Bielsko-Biała 2009, ISBN 978-83-7446-842-8, s. 257.