norweski

norweski (język polski)

norweskie (1.1) masło

wymowa:

IPA: [nɔrˈvɛsʲci], AS: [norvesʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​^?/i

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) odnoszący się do państwa Norwegia lub Norwegów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	norweski		norweska	norweskie	norwescy	norweskie
dopełniacz	norweskiego		norweskiej	norweskiego	norweskich
celownik	norweskiemu		norweskiej	norweskiemu	norweskim
biernik	norweskiego	norweski	norweską	norweskie	norweskich	norweskie
narzędnik	norweskim		norweską	norweskim	norweskimi
miejscownik	norweskim		norweskiej	norweskim	norweskich
wołacz	norweski		norweska	norweskie	norwescy	norweskie
stopień wyższy bardziej norweski przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik bardziej norweski bardziej norweska bardziej norweskie bardziej norwescy bardziej norweskie dopełniacz bardziej norweskiego bardziej norweskiej bardziej norweskiego bardziej norweskich celownik bardziej norweskiemu bardziej norweskiej bardziej norweskiemu bardziej norweskim biernik bardziej norweskiego bardziej norweski bardziej norweską bardziej norweskie bardziej norweskich bardziej norweskie narzędnik bardziej norweskim bardziej norweską bardziej norweskim bardziej norweskimi miejscownik bardziej norweskim bardziej norweskiej bardziej norweskim bardziej norweskich wołacz bardziej norweski bardziej norweska bardziej norweskie bardziej norwescy bardziej norweskie
stopień najwyższy najbardziej norweski przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik najbardziej norweski najbardziej norweska najbardziej norweskie najbardziej norwescy najbardziej norweskie dopełniacz najbardziej norweskiego najbardziej norweskiej najbardziej norweskiego najbardziej norweskich celownik najbardziej norweskiemu najbardziej norweskiej najbardziej norweskiemu najbardziej norweskim biernik najbardziej norweskiego najbardziej norweski najbardziej norweską najbardziej norweskie najbardziej norweskich najbardziej norweskie narzędnik najbardziej norweskim najbardziej norweską najbardziej norweskim najbardziej norweskimi miejscownik najbardziej norweskim najbardziej norweskiej najbardziej norweskim najbardziej norweskich wołacz najbardziej norweski najbardziej norweska najbardziej norweskie najbardziej norwescy najbardziej norweskie

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	norweski	norweskie
dopełniacz	norweskiego	norweskich
celownik	norweskiemu	norweskim
biernik	norweski	norweskie
narzędnik	norweskim	norweskimi
miejscownik	norweskim	norweskich
wołacz	norweski	norweskie

(2.1) jęz. język urzędowy Norwegii; zob. też język norweski w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

(2.1)

 

przykłady:

(1.1) Norwescy piłkarze po raz kolejny wygrali z Danią.

(2.1) W Norwegii mówi się po norwesku.

składnia:

kolokacje:

(1.1) kombinacja norweska • narodowość norweska • obywatelstwo norweskie • kot norweski leśny

(2.1) mówić / pisać / rozumieć po norwesku

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(2.1) skandynawski

hiponimy:

(2.1) bokmål, nynorsk, samnorsk

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Norwegia ż, Norweg m, Norweżka ż, norweskość ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Norwegian; (2.1) Norwegian
• arabski: (1.1) نرويجي
• baskijski: (1.1) norvegiar; (2.1) norvegiera
• białoruski: (1.1) нарвежскі; (2.1) нарвежская мова ż
• chorwacki: (1.1) norveški; (2.1) norveški m
• czeski: (1.1) norský; (2.1) norština ż
• dolnołużycki: (1.1) norwegski; (2.1) norwegšćina ż
• duński: (1.1) norsk; (2.1) norsk
• esperanto: (1.1) norvega; (2.1) norvega lingvo, pot. la norvega
• farerski: (1.1) norskur
• fiński: (1.1) norjalainen; (2.1) norja
• francuski: (1.1) norvégien; (2.1) norvégien m
• hiszpański: (1.1) noruego; (2.1) noruego m
• islandzki: (1.1) norskur; (2.1) norska ż
• japoński: (1.1) ノルウェーの; (2.1) ノルウェー語
• kaszubski: (1.1) norwesczi; (2.1) norwesczi
• koreański: (2.1) 노르웨이어 (noreuwei-eo)
• kurmandżi: (1.1) norwecî; (2.1) norwecî
• litewski: (1.1) norvegiškas
• łotewski: (1.1) norvēģu, norvēģisks; (2.1) norvēģu valoda ż
• niemiecki: (1.1) norwegisch; (2.1) Norwegisch n
• norweski (bokmål): (1.1) norsk; (2.1) norsk
• norweski (nynorsk): (1.1) norsk; (2.1) norsk
• nowogrecki: (1.1) νορβηγικός; (2.1) νορβηγικά n lm
• rosyjski: (1.1) норвежский; (2.1) норвежский m
• słowacki: (1.1) nórsky; (2.1) nórčina ż
• szwedzki: (1.1) norsk; (2.1) norska
• turecki: (2.1) Norveççe
• ukraiński: (1.1) норвезький
• włoski: (1.1) norvegese; (2.1) norvegese m

źródła: