normatywny

normatywny (język polski)

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	normatywny		normatywna	normatywne	normatywni	normatywne
dopełniacz	normatywnego		normatywnej	normatywnego	normatywnych
celownik	normatywnemu		normatywnej	normatywnemu	normatywnym
biernik	normatywnego	normatywny	normatywną	normatywne	normatywnych	normatywne
narzędnik	normatywnym		normatywną	normatywnym	normatywnymi
miejscownik	normatywnym		normatywnej	normatywnym	normatywnych
wołacz	normatywny		normatywna	normatywne	normatywni	normatywne
nie stopniuje się

(1.1) określający obowiązujące normy

(1.2) zgodny z przyjętymi normami

(1.3) jęz. określający zewnętrzne normy bądź zalecenia językowe

(1.4) jęz. zgodny z unormowaną postacią danego języka

odmiana:

(1.1-4)

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.3) słownik normatywny • źródło normatywne • kodyfikacja normatywna • gramatyka normatywna

synonimy:

(1.1) preskryptywny

(1.3) preskryptywny

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. normatyw mrz, normowanie n, normatywizm m, normatywista m, normatywistyka ż, normatywność ż, normatywizacja ż, norma ż, normalizacja ż, normalność ż

czas. normować ndk., unormować dk., normatywizować ndk., znormatywizować dk., normalnieć ndk., znormalnieć dk.

przym. normatywistyczny, normalizacyjny, normalny

przysł. normalnie, normatywnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) normative; (1.3) prescriptive, normative
• chorwacki: (1.1) normativan; (1.3) normativan, preskriptivan
• indonezyjski: (1.1) normatif; (1.3) normatif, preskriptif
• kaszubski: (1.1) normatiwny; (1.2) normatiwny; (1.3) normatiwny; (1.4) normatiwny
• niemiecki: (1.1) normativ; (1.3) normativ
• serbski: (1.1) нормативан; (1.3) нормативан, прескриптиван

źródła: