nagusieńki

nagusieńki (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌnaɡuˈɕɛ̇̃ɲci], AS: [naguśė̃ńḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• akc. pob. ​^?/i

znaczenia:

przymiotnik

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	nagusieńki		nagusieńka	nagusieńkie	nagusieńcy	nagusieńkie
dopełniacz	nagusieńkiego		nagusieńkiej	nagusieńkiego	nagusieńkich
celownik	nagusieńkiemu		nagusieńkiej	nagusieńkiemu	nagusieńkim
biernik	nagusieńkiego	nagusieńki	nagusieńką	nagusieńkie	nagusieńkich	nagusieńkie
narzędnik	nagusieńkim		nagusieńką	nagusieńkim	nagusieńkimi
miejscownik	nagusieńkim		nagusieńkiej	nagusieńkim	nagusieńkich
wołacz	nagusieńki		nagusieńka	nagusieńkie	nagusieńcy	nagusieńkie

(1.1) pot. zdrobn. od: nagi

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Jezus malusieńki, leży nagusieńki […].^[1]

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. nagość ż, nagi m, nagus m

przym. nagi, nagutki

przysł. nago, nagusieńko

czas. obnażać

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła:

1. fragment kolędy: Jezus malusieńki