koruna

koruna (język polski)

wymowa:

^{[uwaga 1]} IPA: [kɔˈrũna], AS: [korũna], zjawiska fonetyczne: nazal. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) st.pol. korona

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. korona ż, koronacja ż, koronowanie n

czas. koronować ndk.

przym. koronacyjny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

1. jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: korona

źródła:

koruna (język czeski)

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	koruna	koruny
dopełniacz	koruny	korun
celownik	koruně	korunám
biernik	korunu	koruny
wołacz	koruno	koruny
miejscownik	koruně	korunách
narzędnik	korunou	korunami

(1.1) korona

odmiana:

(1.1)

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. korunovat

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

koruna (język słowacki)

koruna (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) korona (atrybut władzy)

(1.2) jedn. monet. korona

(1.3) hist. korona (królestwo)

(1.4) bot. korona (część drzewa)

(1.5) bot. korona (element kwiatu)

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. korunovanie n, korunovácia ż

zdrobn. korunka ż

czas. korunovať ndk./dk.

przym. korunový, korunný, korunkový, korunovačný

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: