konstantynopolitańczyk

konstantynopolitańczyk (język polski)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) mieszkaniec Konstantynopola

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	konstantynopolitańczyk	konstantynopolitańczycy
dopełniacz	konstantynopolitańczyka	konstantynopolitańczyków
celownik	konstantynopolitańczykowi	konstantynopolitańczykom
biernik	konstantynopolitańczyka	konstantynopolitańczyków
narzędnik	konstantynopolitańczykiem	konstantynopolitańczykami
miejscownik	konstantynopolitańczyku	konstantynopolitańczykach
wołacz	konstantynopolitańczyku	konstantynopolitańczycy

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Wielu konstantynopolitańczyków zginęło, broniąc swoich kościołów.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) bizantyńczyk, bizantyjczyk

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) mieszkaniec

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Konstantynopol m

forma żeńska konstantynopolitanka ż

przym. konstantynopolitański

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. Konstantynopol + -tańczyk < łac. Constantinopolis < gr. Κωνσταντινούπολη

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Constantinopolitan
• baskijski: (1.1) konstantinoplar
• bułgarski: (1.1) константинополчанин m
• hiszpański: (1.1) constantinopolitano m
• nowogrecki: (1.1) Πολίτης m, Κωνσταντινουπολίτης m
• słowacki: (1.1) Konštantínopolčan
• włoski: (1.1) costantinopolitano m

źródła: