gleba

gleba (język polski)

gleba (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈɡlɛba], AS: [gleba] ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) geol. roln. powierzchniowa warstwa litosfery wzbogacona w substancje organiczne wskutek procesów glebotwórczych; zob. też gleba w Wikipedii

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	gleba	gleby
dopełniacz	gleby	gleb
celownik	glebie	glebom
biernik	glebę	gleby
narzędnik	glebą	glebami
miejscownik	glebie	glebach
wołacz	glebo	gleby

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) W górach gleby są raczej kiepskie.

składnia:

kolokacje:

(1.1) żyzna gleba • gleba płowa, gleba bielicowa

synonimy:

(1.1) ziemia, grunt, podłoże, rola

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. glebik m, glebiki nmos, przyglebienie n, glebnięcie n

czas. przyglebić dk., glebnąć dk.

przym. glebowy

przysł. glebowo

związki frazeologiczne:

zaliczyć glebę

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) soil
• arabski: (1.1) تربة ż
• białoruski: (1.1) глеба ż
• bułgarski: (1.1) почва ż
• duński: (1.1) jord w
• esperanto: (1.1) grundo, agraro, tero
• francuski: (1.1) glèbe ż, sol m
• hiszpański: (1.1) suelo
• islandzki: (1.1) jörð ż
• karaimski: (1.1) йэр
• kaszubski: (1.1) rëda ż, zemia ż
• kataloński: (1.1) sòl m
• kazachski: (1.1) топырақ
• łaciński: (1.1) terra ż
• niemiecki: (1.1) Boden m
• portugalski: (1.1) solo m
• rosyjski: (1.1) почва ż, земля ż
• rumuński: (1.1) sol n
• slovio: (1.1) zemivo (земиво)
• tocharski B: (1.1) sāle
• tuvalu: (1.1) laukele, kele
• ukraiński: (1.1) ґрунт m, земля ż
• węgierski: (1.1) talaj
• wilamowski: (1.1) ādbödum
• włoski: (1.1) suolo

źródła: