gleba

rzeczownik, rodzaj żeński

Więcej informacji przypadek, liczba pojedyncza ...

Zamknij

(1.1) geol. roln. powierzchniowa warstwa litosfery wzbogacona w substancje organiczne wskutek procesów glebotwórczych; zob. też gleba w Wikipedii
odmiana:: (1.1)
przykłady:: (1.1) W górach gleby są raczej kiepskie.
składnia:
kolokacje:: (1.1) żyzna gleba • gleba płowa, gleba bielicowa
synonimy:: (1.1) ziemia, grunt, podłoże, rola
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:: rzecz. glebik m, glebiki nmos, przyglebienie n, glebnięcie n; czas. przyglebić dk., glebnąć dk.; przym. glebowy; przysł. glebowo
związki frazeologiczne:: zaliczyć glebę
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:

angielski: (1.1) soil
arabski: (1.1) تربة ż
białoruski: (1.1) глеба ż
bułgarski: (1.1) почва ż
duński: (1.1) jord w
esperanto: (1.1) grundo, agraro, tero
francuski: (1.1) glèbe ż, sol m
hiszpański: (1.1) suelo
islandzki: (1.1) jörð ż
karaimski: (1.1) йэр
kaszubski: (1.1) rëda ż, zemia ż
kataloński: (1.1) sòl m
kazachski: (1.1) топырақ
łaciński: (1.1) terra ż
niemiecki: (1.1) Boden m
portugalski: (1.1) solo m
rosyjski: (1.1) почва ż, земля ż
rumuński: (1.1) sol n
slovio: (1.1) zemivo (земиво)
tocharski B: (1.1) sāle
tuvalu: (1.1) laukele, kele
ukraiński: (1.1) ґрунт m, земля ż
węgierski: (1.1) talaj
wilamowski: (1.1) ādbödum
włoski: (1.1) suolo

gleba (język polski)