gleba

gleba (język polski)

gleba (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈɡlɛba], AS: [gleba] ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	gleba	gleby
dopełniacz	gleby	gleb
celownik	glebie	glebom
biernik	glebę	gleby
narzędnik	glebą	glebami
miejscownik	glebie	glebach
wołacz	glebo	gleby

(1.1) geol. roln. powierzchniowa warstwa litosfery wzbogacona w substancje organiczne wskutek procesów glebotwórczych; zob. też gleba w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) W górach gleby są raczej kiepskie.

składnia:

kolokacje:

(1.1) żyzna gleba • gleba płowa, gleba bielicowa

synonimy:

(1.1) ziemia, grunt, podłoże, rola

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. glebik m, glebiki nmos, przyglebienie n, glebnięcie n

czas. przyglebić dk., glebnąć dk.

przym. glebowy

przysł. glebowo

związki frazeologiczne:

zaliczyć glebę

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) soil
• arabski: (1.1) تربة ż
• białoruski: (1.1) глеба ż
• bułgarski: (1.1) почва ż
• duński: (1.1) jord w
• esperanto: (1.1) grundo, agraro, tero
• francuski: (1.1) glèbe ż, sol m
• hiszpański: (1.1) suelo
• islandzki: (1.1) jörð ż
• karaimski: (1.1) йэр
• kaszubski: (1.1) rëda ż, zemia ż
• kataloński: (1.1) sòl m
• kazachski: (1.1) топырақ
• łaciński: (1.1) terra ż
• niemiecki: (1.1) Boden m
• portugalski: (1.1) solo m
• rosyjski: (1.1) почва ż, земля ż
• rumuński: (1.1) sol n
• slovio: (1.1) zemivo (земиво)
• tocharski B: (1.1) sāle
• tuvalu: (1.1) laukele, kele
• ukraiński: (1.1) ґрунт m, земля ż
• węgierski: (1.1) talaj
• wilamowski: (1.1) ādbödum
• włoski: (1.1) suolo

źródła: