głos wołającego na puszczy

głos wołającego na puszczy (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈɡwɔz ˌvɔwajɔ̃nˈt͡sɛɡɔ na‿ˈpuʃt͡ʃɨ], AS: [gu̯oz vou̯ai ̯õncego na‿puščy], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ą • udźw. międzywyr.• zestr. akc.• akc. pob.

​^?/i ​^?/i

znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) czyjeś słowa, apele nieznajdujące oddźwięku, zlekceważone^[1]

odmiana:

(1.1) zob. głos, „wołającego na puszczy” nieodm.

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) głos wołającego na pustyni

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

z Biblii: Księga Izajasza 40, 1-8 i Ewangelia wg św. Marka 1, 3

uwagi:

zobacz też: Indeks:Polski - Związki frazeologiczne

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) voice in the wilderness
• hiszpański: (1.1) voz del que clama en el desierto
• nowogrecki: (1.1) φωνή βοώντος εν τη ερήμω
• rosyjski: (1.1) глас вопиющего в пустыне
• ukraiński: (1.1) голос волающого в пустелі

źródła:

1. Słownik frazeologiczny PWN, red. Anna Kłosińska, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, ISBN 978-83-01-14481-4, s. 103.