farba

[1]
Zuzanna Krótki, Leksemy oznaczające perfumy i kremy do pielęgnacji ciała w dobie staro- i średniopolskiej, w: Prace Językoznawcze, XIX/3, 2017, s. 124.

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kolor, barwa^[1]; (1.2) karnacja (skóry)^[1]; (1.3) farba^[1]; (1.4) barwa, tembr (np. głosu)^[1]; (1.5) maść (zwierząt)^[1]; (1.6) karc. kolor^[1]^[2]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:: (1.1) biela / modrá / červená / žltá / zelená / čierna / sivá / fialová farba • svetlá / tmavá farba • teplá / studená farba • trávová / hrášková / čerešňová / jahodová / citrónová / pomarančová / cviklová / pastelová farba • krikľavá / meňavá farba • živé / pestré farby • dúhové farby; (1.3) olejová / vodová / chemická / bronzová / laková / hĺbkotlačová / fermežová / maliarska farba • nanášať farbu • miešať farby
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:: rzecz. farbovník m, farbiarstvo n, farbiar m, farbiareň ż, farbiarka ż, farbička ż, farbivo n; przym. farbiarsky, farbistý, farbivý, farbový, farebný; przysł. farbisto, farebne; czas. farbiť ndk.
związki frazeologiczne:: hrať všetkými farbami
etymologia:
uwagi:
źródła:

[1]
Zofia Jurczak-Trojan, Halina Mieczkowska, Elżbieta Orwińska, Maryla Papierz, Słownik słowacko-polski, t. I, A-Ô, TAiWPN Universitas, Kraków 2005, ISBN 83-242-0569-1, s. 177.
[2]
slovník.sk

farba (język polski)