edynburczyk

edynburczyk (język polski)

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	edynburczyk	edynburczycy[1]
dopełniacz	edynburczyka	edynburczyków
celownik	edynburczykowi	edynburczykom
biernik	edynburczyka	edynburczyków
narzędnik	edynburczykiem	edynburczykami
miejscownik	edynburczyku	edynburczykach
wołacz	edynburczyku	edynburczycy

(1.1) mieszkaniec Edynburga^[1]

(1.2) osoba pochodząca z Edynburga, urodzona w Edynburgu

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

(1.1) Kilku wybitnych edynburczyków opisanych zostało w starym przewodniku.

(1.2) Mąż Aldony mieni się być edynburczykiem z krwi i kości.

składnia:

kolokacje:

(1.1) wybitny / znany edynburczyk • szanowni / drodzy edynburczycy!

(1.2) rodowity edynburczyk • edynburczyk z krwi i kości / z urodzenia / z dziada pradziada

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) mieszkaniec

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Edynburg mrz, edynburskość ż

forma żeńska edynburka ż

przym. edynburski

przysł. edynbursko

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. Edynburg + -czyk

uwagi:

(1.1) Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi piszemy małą literą^[2].

tłumaczenia:

• słowacki: (1.1) Edinburčan m
• ukraiński: (1.1) единбуржець m (edinburžecʹ)

źródła:

1.  Nazwy państw świata, ich stolic i mieszkańców, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2007, ISBN 978-83-239-9999-7, s. 77.
2.  Hasło „Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.