dynamit

Podobna pisownia: Dynamit • dynamitt

dynamit (język polski)

dynamit (1.1)

wymowa:

IPA: [dɨ̃ˈnãmʲit], AS: [dỹnãmʹit], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	dynamit
dopełniacz	dynamitu
celownik	dynamitowi
biernik	dynamit
narzędnik	dynamitem
miejscownik	dynamicie
wołacz	dynamicie

(1.1) materiał wybuchowy otrzymywany z mieszanki nitrogliceryny i ziemi okrzemkowej; zob. też dynamit w Wikipedii

odmiana:

(1.1) ^[1]

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) laska dynamitu

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) materiał wybuchowy

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dynamitard mos

zdrobn. dynamicik mrz

przym. dynamitowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) szw. dynamit^[2]; nazwa nadana przez wynalazcę, Alfreda Nobla

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) dynamite
• arabski: (1.1) ديناميت
• baskijski: (1.1) dinamita
• białoruski: (1.1) дынаміт m
• bułgarski: (1.1) динамит m
• estoński: (1.1) dünamiit
• francuski: (1.1) dynamite
• hiszpański: (1.1) dinamita ż
• jidysz: (1.1) דינאַמיט m
• niemiecki: (1.1) Dynamit n
• rosyjski: (1.1) динамит m
• słowacki: (1.1) dynamit m
• szwedzki: (1.1) dynamit
• ukraiński: (1.1) динаміт m
• węgierski: (1.1) dinamit
• włoski: (1.1) dynamite

źródła:

1.  Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
2. Hasło „dynamit” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.

dynamit (język czeski)

dynamit (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dynamit	dynamity
dopełniacz	dynamitu	dynamitů
celownik	dynamitu	dynamitům
biernik	dynamit	dynamity
wołacz	dynamite	dynamity
miejscownik	dynamitu	dynamitech
narzędnik	dynamitem	dynamity

(1.1) dynamit

odmiana:

(1.1)

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

dynamit (język słowacki)

dynamit (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dynamit	dynamity
dopełniacz	dynamitu	dynamitov
celownik	dynamitu	dynamitom
biernik	dynamit	dynamity
miejscownik	dynamite	dynamitoch
narzędnik	dynamitom	dynamitmi

(1.1) techn. dynamit^[1]

odmiana:

(1.1)

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dynamitka ż

przym. dynamitový

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

1. Hasło „dynamit” w: Slovník súčasného slovenského jazyka A – G [Słownik współczesnego języka słowackiego A – G], gł. red. Klára Buzássyová i Alexandra Jarošová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2006, ISBN 978-80-224-0932-4.

dynamit (język szwedzki)

dynamit (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) dynamit^[1]

odmiana:

(1.1) en dynamit, dynamiten; blm

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

1. Jacek Kubitsky, Słownik szwedzko-polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Natur och Kultur, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12412-1, s. 102.