dulcynea

dulcynea (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌdult͡sɨ̃ˈnɛa], AS: [dulcỹnea], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob.

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) książk. iron. wybranka, ukochana, dama serca

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dulcynea	dulcynee
dopełniacz	dulcynei	dulcynei
celownik	dulcynei	dulcyneom
biernik	dulcyneę	dulcynee
narzędnik	dulcyneą	dulcyneami
miejscownik	dulcynei	dulcyneach
wołacz	dulcyneo	dulcynee

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Spójrz, znów kupił kwiaty dla tej swojej dulcynei.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) bogdanka

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) ukochana

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

od imienia „Dulcinea” (ukochana Don Kichota z powieści Cervantesa)^[1]

uwagi:

zobacz też: donkiszot • donkiszoteria

tłumaczenia:

• włoski: (1.1) dulcinea ż

źródła:

1. Władysław Kopaliński, Słownik eponimów czyli wyrazów odimiennych, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996, ISBN 83-01-11978-0, s. 71.