bydlę

Podobna pisownia: bydle

bydlę (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈbɨdlɛ], AS: [bydle], zjawiska fonetyczne: denazal. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	bydlę	bydlęta
dopełniacz	bydlęcia	bydląt
celownik	bydlęciu	bydlętom
biernik	bydlę	bydlęta
narzędnik	bydlęciem	bydlętami
miejscownik	bydlęciu	bydlętach
wołacz	bydlę	bydlęta

(1.1) pot. rogate hodowlane zwierzę

(1.2) pot. duże zwierzę

(1.3) pot. pogardliwie o nikczemnym człowieku

(1.4) st.pol. dobytek^[1]

odmiana:

(1)

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) wół, krowa

(1.2) bestia

(1.3) bydlak

(1.4) wardęga

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. bydlęcy

rzecz. bydlak mos/mzw

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) horned animal; (1.2) beast; (1.3) swine, animal
• białoruski: (1.1) быдла n, скаціна ż; (1.3) жывёліна ż, звер m
• esperanto: (1.1) bruto; (1.3) bruto
• jidysz: (1.1) בהמה ż (behejme); (1.3) אַ הונט מיט אויערן (a hunt mir ojern)
• kaszubski: (1.1) bidlã n
• niemiecki: (1.1) Vieh n; (1.2) Vieh n; (1.3) Schweinehund m, Vieh n
• rosyjski: (1.1) скотина; (1.3) скот, скотина
• słowacki: (1.3) hovädo

źródła:

1. Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 137.