antrycharz

antrycharz (język polski)

wymowa:

^{[uwaga 1]} IPA: [ãnˈtrɨxaʃ], AS: [ãntryχaš], zjawiska fonetyczne: wygł.• nazal.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) st.pol. górn. pomocnik kopacza^[1]

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem.^[1]

uwagi:

1. jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego

tłumaczenia:

źródła:

1. Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 137.