Ján

Podobna pisownia: Jaan • jaan • Jan • jan • Jan. • jan. • Jann • jaň • ján

Ján (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny, nazwa własna

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Ján	Jánovia
dopełniacz	Jána	Jánov
celownik	Jánovi	Jánom
biernik	Jána	Jánov
miejscownik	Jánovi	Jánoch
narzędnik	Jánom	Jánmi

(1.1) imię męskie^[1] Jan

odmiana:

(1.1)

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) Liptovský Ján • Moravský Svätý Ján • bylina svätého Jána • Ján Krstiteľ • pán Ján • muž menom Ján • svätý / blahoslavený Ján • volať sa / nosiť meno Ján • dať meno Ján • meniny Jána • na Jána (o dniu) • Evanjelium podľa Jána

synonimy:

(1.1) zdrobn. Jano, Janko, Janík, Janíčko

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Janka ż, Janina ż, Janinka ż, Januľa ż, Januľka ż, Janulienka ż, Januša ż, Januška ż

zdrobn. Jano m, Janko m, Janík m, Janíčko m

forma żeńska Jana ż

przym. Jánov, Janov, Jankov, jánsky

związki frazeologiczne:

przysłowia: do Jána sa deň dĺži a po Jáne kráti • Duch popráva oziminy a svätý Ján jariny • na Jána otvára sa k letu brána • na svätého Jána nie je noc žiadna • pred Jánom nechváľ jarinu, až po ňom • svätý Ján malín džbán

etymologia:

(1.1) hebr. יחב < hebr. יוחנן (jeho-hanan) → ‘Jahwe jest łaskawy’

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Słowacki - Imiona

źródła:

1. Hasło „Ján” w: Ferdinand Buffa, Mikuláš Stano, Poľsko-slovenský a slovensko-poľský slovník, Slovenské pedagogické nakladateľstvo, Bratysława 1988.