Jedyńce

Jedyńce (język polski)

herb Jedyńców (1.1)

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

przypadek	liczba mnoga
mianownik	Jedyńce
dopełniacz	Jedyńców
celownik	Jedyńcom
biernik	Jedyńce
narzędnik	Jedyńcami
miejscownik	Jedyńcach
wołacz	Jedyńce

(1.1) geogr. miasto w północnej Mołdawii^[1]; zob. też Jedyńce w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Jedyńcach • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Jedyńców • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Jedyńców • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Jedyńców • mieszkaniec / mieszkanka Jedyńców • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Jedyńcach • pochodzić z Jedyńców • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Jedyńców

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) miasto

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. jedyniecki

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• rosyjski: (1.1) Единец
• rumuński: (1.1) Edineț
• ukraiński: (1.1) Єдинці

źródła:

1.  Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2013, ISBN 978-83-254-1988-2, s. 202.