Ioannes

Ioannes (język łaciński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	Iōannēs
dopełniacz	Iōannis
celownik	Iōannī
biernik	Iōannem
ablatyw	Iōanne
wołacz	Iōannēs

(1.1) Jan^[1]

odmiana:

(1.1) Iōann|ēs, ~is (deklinacja II)

przykłady:

(1.1) Mihi nomen Ioannes est. → Mam na imię Jan.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) Joannes, Iohannes, Johannes, skr.: Io., Ioh.

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Ioanna ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) gr. Ἰωάννης (Joánnis) < hebr. יוחנן (Yōḥānān); źródłosłów dla alb. Gjon, ang. John, arag. Chuan, ast. Xuan, czes. Jan, duń. Jens, duń. Jes, est. Johannes, franc. Jean, friu. Ğuan, friu. Zuan, galic. Xoán, hiszp. Juan, niderl. Jan, irl. Eoin, irl. Seán, kasz. Jón, katal. Joan, litew. Jonas, łot. Jānis, niem. Hans, niem. Johann, niem. Johannes, pol. Jan, port. João, prow. Joan, sardyński Giuanni, słc. Ján, słń. Janez, sycyl. Giuvanni, szw. Jan, wal. Ieuan, wal. Ioan, wal. Siôn, wenec. Giovani, wenec. Zani, węg. János, wł. Giovanni

uwagi:

(1.1) inna pisownia Iohannes, Joannes, Johannes, Ioannis, Joannis

źródła:

1. Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 360.