فتنة

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) powstanie, bunt, rewolta^[1]; (1.2) zamieszki, tumult, pucz, walki, turbulencje^[2]; (1.3) urok, czar, oczarowanie^[1]; (1.4) czary, czarnoksięstwo, oczarowanie^[2]; (1.5) bunt, niezgoda^[3]; (1.6) niesubordynacja, nieposłuszeństwo^[1]
odmiana:: lp فِتْنَة; lm فِتَن
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:: (1.1) اغراء; (1.1-2) إضطراب; (1.3) سحر
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

فتنة (język arabski)