Loading AI tools
Film Rogera Donaldsona (1977) Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Śpiące psy (ang. Sleeping Dogs) – nowozelandzki film z 1977 roku w reżyserii Rogera Donaldsona, oparty na powieści Christiana K. Steada Smith's Dream z 1971 roku. Jest pierwszym fabularnym kolorowym filmem długometrażowym na taśmie 35 mm wyprodukowanym w Nowej Zelandii. Jest również filmem przełomowym dla kinematografii tego kraju, gdyż powstał po 11 latach przerwy w produkcji filmów i zapoczątkował powstawanie kolejnych produkcji[4]. Jego premiera miała miejsce w Wintergarden w Auckland 6 października 1977 roku[3].
Gatunek |
thriller polityczny[1] |
---|---|
Data premiery |
6 października 1977[3] |
Kraj produkcji | |
Język | |
Czas trwania |
107 minut |
Reżyseria | |
Scenariusz |
Ian Mune |
Główne role |
Sam Neill |
Muzyka |
Mathew Brown |
Zdjęcia |
Michael Seresin |
Scenografia |
Ian Mune |
Kostiumy |
Lesley McLennan |
Montaż |
Ian John |
Produkcja |
Roger Donaldson |
Sam Neill pojawia się w roli mężczyzny nazwiskiem Smith, który po rozpadzie małżeństwa z powodu zdrady żony udaje się na wyspę zamieszkaną przez Maorysów. Zostaje tam wzięty omyłkowo za terrorystę, który dokonał zamachu w pobliskiej miejscowości, i aresztowany. Udaje się mu uciec i dołączyć do partyzantów walczących o wolność z prawicowym reżimem. W kraju panuje chaos i demoralizacja, a siły rządowe próbują zaprowadzić porządek za wszelką cenę. Amerykanie wysyłają swoje wojsko, ale porucznik Willoughby (w tej roli Warren Oates) bardziej niż konfliktem zainteresowany jest kobietami i alkoholem. Smith, który liczył, że uda mu się wyplątać z uczestnictwa w wojnie domowej, ponownie zostaje w nią zaangażowany przez lidera buntowników Bullena (Ian Mune). Obaj toczą beznadziejną walkę z otaczającym ich wrogiem.
Na podstawie Filmwebu[5].
Film był debiutem reżysera Rogera Donaldsona (wcześniej reżyserującego reklamy telewizyjne), a także aktora Sama Neilla. Jako pierwszy film w historii kina nowozelandzkiego trafił do szerokiej dystrybucji w Stanach Zjednoczonych. Nie został doceniony przez krytyków, ani nie zdobył nagród, obejrzało go jednak 250 tys. widzów w kinach Nowej Zelandii, nie licząc osób oglądających go w kolejnych latach[2][1][4]. Film cieszył się popularnością także w Związku Radzieckim[3]. Zarówno powieść, jak i film, są przestrogą przed ekstremizmem oraz podkreślają obawy przed wojną, taką jak wojna wietnamska zakończona w 1975 roku[4].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.