Łowiec krasnodzioby

Łowiec krasnodzioby
	Halcyon smyrnensis
	(Linnaeus, 1758)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	kraskowe
Rodzina	zimorodkowate
Podrodzina	łowce
Rodzaj	Halcyon
Gatunek	łowiec krasnodzioby
Synonimy
	Alcedo smyrnensis Linnaeus, 1758;
	Alcedo smyrnensis Linnaeus, 1758;
Podgatunki
	H. s. smyrnensis (Linnaeus, 1758); H. s. fusca (Boddaert, 1783); H. s. perpulchra Madarász, 1904; H. s. saturatior Hume, 1874; H. s. fokiensis Laubmann & Götz, 1926;
	H. s. smyrnensis (Linnaeus, 1758); H. s. fusca (Boddaert, 1783); H. s. perpulchra Madarász, 1904; H. s. saturatior Hume, 1874; H. s. fokiensis Laubmann & Götz, 1926;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Zasięg występowania
	; Zasięg występowania wraz z H. gularis z Filipin, obecnie zwykle traktowanym jako odrębny gatunek
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Łowiec krasnodzioby^[4] (Halcyon smyrnensis) – gatunek ptaka z rodziny zimorodkowatych (Alcedinidae), szeroko rozpowszechniony od wschodniej Turcji i Bliskiego Wschodu poprzez subkontynent indyjski po południowo-wschodnie Chiny i Azję Południowo-Wschodnią. Można go spotkać nawet w dużym oddaleniu od wody, gdzie żywi się małymi gryzoniami i gadami. Nie jest zagrożony.

Szybkie fakty Domena, Królestwo ...

Zamknij

Systematyka

Obecnie zwykle wyróżnia się pięć podgatunków H. smyrnensis^[5]^[4]:

H. s. smyrnensis (Linnaeus, 1758) – południowa Turcja do północno-wschodniego Egiptu, Irak do północno-zachodnich Indii.
H. s. fusca (Boddaert, 1783) – zachodnie Indie i Sri Lanka.
H. s. perpulchra Madarász, 1904 – Bhutan, wschodnie Indie, Indochiny, Półwysep Malajski, zachodnia Jawa.
H. s. saturatior Hume, 1874 – Andamany.
H. s. fokiensis Laubmann & Götz, 1926 – południowe i południowo-wschodnie Chiny, Tajwan i Hajnan.

Podgatunek fokiensis bywa przez część autorów uznawany za synonim fusca^[2]. Za podgatunek łowca krasnodziobego uznawany był też łowiec białobrody (H. gularis) z Filipin; jest on obecnie zwykle traktowany jako odrębny gatunek^[4]^[6]^[7], choć Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) zmiany tej jeszcze nie zaakceptował^[5]. Wcześniej łowiec krasnodzioby bywał także czasem łączony w jeden gatunek z łowcem brązowoszyim (H. cyanoventris)^[2].

Morfologia

Rozmiary

Długość ciała: 19,4–21,0 cm; rozpiętość skrzydła: 11,3–12,9 cm. Masa ciała: 65,5–81 g^[8].

Wygląd

Duży zimorodek (wielkości drozda). Duży czerwony dziób, brązowa głowa, boki i pokrywy skrzydłowe, grzbiet i ogon niebieski, pierś i gardło białe. W locie z wierzchu widoczne lusterka na skrzydle, od wierzchu jasnoniebieskie, od spodu białe^[9]^[10].

Poszczególne podgatunki różnią się wielkością i ubarwieniem.

Głos

Najczęściej wydawany głos przypomina głos dzięcioła zielonego^[9].

Status

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje łowca krasnodziobego za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern). Liczebność światowej populacji nie została oszacowana, ale jej trend uznawany jest za wzrostowy^[3].

Przypisy

[1]
Halcyon smyrnensis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
[2]
White-throated Kingfisher (Halcyon smyrnensis). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-13)]. (ang.).
[3]
Halcyon smyrnensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
[4]
Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Halcyoninae Vigors, 1825 - łowce (wersja: 2020-01-11). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-03-19].
[5]
F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Rollers, ground rollers, kingfishers. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-03-19]. (ang.).
[6]
Halcyon gularis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2021-03-19] (ang.).
[7]
M.J. Andersen, J.M. McCullough, W.M. Mauck III, B.T. Smith & R.G. Moyle. A phylogeny of kingfishers reveals an Indomalayan origin and elevated rates of diversification on oceanic islands. „Journal of Biogeography”. 45 (2), s. 269–281, 2018. DOI: 10.1111/jbi.13139. (ang.).
[8]
McCallen, J.: Halcyon smyrnensis. [w:] Animal Diversity Web [on-line]. 2007. [dostęp 2021-03-19]. (ang.).
[9]
LarsL. Jonsson LarsL., Ptaki Europy i obszaru śródziemnomorskiego, 2006.
[10]
LarsL. Svensson LarsL., KillianK. Mullarney KillianK., DanD. Zetterstrom DanD., Collins Bird Guide, second edition, 2009.

Bibliografia

Paul Sterry, Andrew Cleve, Andy Clements, Peter Goodfellow: Ptaki Europy: przewodnik ilustrowany. Warszawa: Świat Książki, 2007. ISBN 978-83-247-0818-5.

Linki zewnętrzne

Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).

[itis-1] [1]
Halcyon smyrnensis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[ibc-2] [2]
White-throated Kingfisher (Halcyon smyrnensis). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-13)]. (ang.).

[iucn-3] [3]
Halcyon smyrnensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[mk-4] [4]
Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Halcyoninae Vigors, 1825 - łowce (wersja: 2020-01-11). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-03-19].

[ioc-5] [5]
F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Rollers, ground rollers, kingfishers. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-03-19]. (ang.).

[iucn2-6] [6]
Halcyon gularis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2021-03-19] (ang.).

[Andersen&inni-7] [7]
M.J. Andersen, J.M. McCullough, W.M. Mauck III, B.T. Smith & R.G. Moyle. A phylogeny of kingfishers reveals an Indomalayan origin and elevated rates of diversification on oceanic islands. „Journal of Biogeography”. 45 (2), s. 269–281, 2018. DOI: 10.1111/jbi.13139. (ang.).

[adw-8] [8]
McCallen, J.: Halcyon smyrnensis. [w:] Animal Diversity Web [on-line]. 2007. [dostęp 2021-03-19]. (ang.).

[:0-9] [9]
LarsL. Jonsson LarsL., Ptaki Europy i obszaru śródziemnomorskiego, 2006.

[col-10] [10]
LarsL. Svensson LarsL., KillianK. Mullarney KillianK., DanD. Zetterstrom DanD., Collins Bird Guide, second edition, 2009.

[4]

[1]

[2]

[3]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]