Zygmunt Fokt
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Zygmunt Fokt (ur. 3 maja 1907 w Pabianicach, zm. 28 sierpnia 1994 w Warszawie)[1] – polski szermierz, działacz i sędzia sportowy[1], pułkownik Wojska Polskiego[2].
Zygmunt Fokt wychowywał się w rodzinie robotniczej i od młodości interesował się sportem, uczestnicząc w zawodach lekkoatletycznych i bokserskich. W październiku 1928 rozpoczął zawodową służbę wojskową, zostając podoficerem. Od 1931 zaczął się interesować szermierką, wziął w dwuletnim kursie fechmistrzów pod kierunkiem Kazimierza Laskowskiego, uzyskując dyplom fechmistrza oraz instruktora wychowania fizycznego. Następnie do 1935 pracował w Centralnym Instytucie Wychowania Fizycznego, gdzie prowadził zajęcia związane z szermierką. W 1938 rozpoczął pracę wykładowcy na Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie[1].
We wrześniu 1939 podczas II wojny światowej został ranny odłamkami granatu. Podczas okupacji niemieckiej zaangażował się w działalność Służby Zwycięstwu Polski, Związku Walki Zbrojnej i Armii Krajowej. W 1945 rozpoczął pracę instruktora wychowania fizycznego w Związku Walki Młodych, organizując zespoły sportowe na terenie województwa łódzkiego. Następnie po powołaniu do wojska został wykładowcą wychowania fizycznego w Centralnej Oficerskiej Szkole Polityczno-Wychowawczej w Łodzi, gdzie zaangażował się we współpracę ze sportowcami: Otto Fińskim, Arkadym Brzezickim i Antonim Millerem, wraz z którymi w szkole oficerskiej stworzył sekcję szermierczą, którą poprowadził wraz z sekcją bokserską. Był również współorganizatorem Łódzkiego Okręgowego Związku Szermierczego oraz uczestniczył w reaktywacji Polskiego Związku Szermierczego w Katowicach[1]. W latach 1945–1948 był zawodnikiem WKSu Łódź. W 1948 wyjechał na Igrzyska Olimpijskie w Londynie, lecz nie uczestniczył w zawodach w wyniku kontuzji. W latach 1948–1951 był zawodnikiem Legii Warszawa, następnie trenerem AZS Warszawa (1949–1951) i CWKS Legii Warszawa (1949–1980)[2]. Był członkiem zarządu Polskiego Związku Szermierczego oraz wiceprezesem ds. sportowych Legii Warszawa[2]. Trenował m.in. Bohdana Andrzejewskiego[3] i Janusza Różyckiego[4].
W 1967 został awansowany do stopnia pułkownika[1].
Remove ads
- Brązowy Krzyż Zasługi (1939)[5]
Indywidualnie
(x1) Wicemistrz Polski: 1949 (szpada),
(x2) Brązowy medalista: 1947, 1951[2].
Drużynowo
- (x6) Wicemistrz Polski: 1948, 1949, 1950, 1950 (szpada), 1951, 1951 (szpada),
- (x1) Brązowy medalista: 1947[2].
Kariera Trenerska
Bohdan Andrzejewski – pierwszy indywidualny złoty medal mistrzostw świata w szpadzie na Mistrzostwach Świata w Hawanie (1969)[3]
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
Remove ads