Zygfryd Wolniak

Zygfryd Longin Wolniak (ur. 27 lutego 1922 w Gnaszynie, zm. 1 listopada 1970 w Karaczi) – polski polityk i dyplomata, poseł w Izraelu (1954–1957), ambasador w Kambodży, Birmie (1957–1959) i Kanadzie (1961–1967), w latach 1968–1970 wiceminister spraw zagranicznych.

Zygfryd Wolniak

Data i miejsce urodzenia	27 lutego 1922 Gnaszyn
Data i miejsce śmierci	1 listopada 1970 Karaczi
Poseł PRL w Izraelu
Okres	od 21 grudnia 1954 do 4 grudnia 1957
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	Marek Thee
Następca	Antoni Bida
Poseł PRL w Kambodży
Okres	od 1956 do 1960
Następca	Kazimierz Krawczyński
Ambasador PRL w Kanadzie
Okres	od 1961 do 1966
Poprzednik	Mieczysław Sieradzki (chargé d’affaires)
Następca	Stanisław Pawlak
Podsekretarz stanu w MSZ
Okres	od 10 kwietnia 1968 do 1 listopada 1970
Odznaczenia

Grób Zygfryda Wolniaka i jego zmarłej w 2021 żony Kazimiery na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Życiorys

Urodził się w Gnaszynie (obecnie dzielnica Częstochowy). Syn Pelagii i Eustachiusza, przed II wojną światową urzędnika w częstochowskim magistracie, a po 1945 przewodniczącego związku zawodowego w kopalni rud żelaza „Barbara” w Dźbowie.

Po ukończeniu w 1938 roku trzyletniej Szkoły Przemysłowej w Częstochowie pracował jako mechanik w manufakturze gnaszyńskiej, a w okresie okupacji w Hucie Blachownia i w biurze gospodarczym Reichsland^[1]. Od wczesnych lat działał w szeregach OM TUR, a od lutego 1939 roku w Polskiej Partii Socjalistycznej^[1].

W czasie II wojny światowej był w szeregach konspiracyjnej organizacji Znak^[1]. Został aresztowany przez gestapo i osadzony w areszcie w Blachowni.

Od września 1945 roku z ramienia PPS pracował w samorządzie, był sekretarzem i członkiem Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Częstochowie, później radnym Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach^[1].

W lutym 1946 zdał maturę w Częstochowie i został skierowany do Szkoły Konsularno-Dyplomatycznej w Warszawie, a po jej ukończeniu do pracy w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Od listopada 1946 roku pracował w Departamencie Politycznym Wydziale Amerykańskim. Od marca 1946 roku do 1947 roku był dziesiętnikiem Koła PPS. W okresie od 1947 do grudnia 1948 był przewodniczącym Koła PPS nr 2 przy MSZ. Pełnił funkcje wicekonsula w Konsulacie Generalnym w Montrealu (1949–1950), a następnie II sekretarza i kierownika Wydziału Konsularnego Poselstwa PRL w Ottawie. Od 1952 roku był konsulem i kierownikiem urzędu w Konsulacie Generalnym PRL, a następnie posłem w Tel Awiwie (1954–1957)^[1].

Był przedstawicielem Polski w Międzynarodowej Komisji Nadzoru i Kontroli w Kambodży, ambasadorem w Królestwie Kambodży, następnie ambasadorem PRL w Rangunie i posłem PRL w Królestwie Kambodży (1955 – 1959)^[1].

W latach 1961–1967 sprawował funkcję ambasadora w Kanadzie, a po zakończeniu misji z dniem 1 maja 1967 roku został mianowany dyrektorem generalnym w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Od kwietnia 1968 aż do śmierci był podsekretarzem stanu w MSZ. Zginął 1 listopada 1970 w Karaczi w zamachu na składającego wizytę w Pakistanie przewodniczącego Rady Państwa Mariana Spychalskiego. Zatrzymany w tej sprawie Mohammed Faruz Abdallah, kierowca Pakistańskich Linii Lotniczych, wjechał pojazdem zaopatrzeniowym w szpaler osób witających na płycie lotniska przybywającego Przewodniczącego Rady Państwa, powodując śmierć czterech osób^[2].

Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera B 2 Tuje m. 2)^[3]. Na grobie rodziców na cmentarzu parafialnym w Gnaszynie znajduje się płyta pamiątkowa ku jego pamięci.

Żonaty, miał córkę i syna^[4].

Odznaczenia i ordery

• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski – pośmiertnie przyznany przez Radę Państwa
• Order Sztandaru Pracy II klasy (1969)^[5]
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1964)^[6]
• Złoty Krzyż Zasługi (1953)^[7]
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)^[8]