Zbigniew Dyka

Zbigniew Stanisław Dyka (ur. 5 października 1928 w Warszawie, zm. 30 kwietnia 2019^[1] w Krakowie^[2]) – polski prawnik i polityk, adwokat, poseł na Sejm I kadencji, minister sprawiedliwości w latach 1991–1993.

Zbigniew Dyka

Data i miejsce urodzenia	5 października 1928 Warszawa
Data i miejsce śmierci	30 kwietnia 2019 Kraków
Minister sprawiedliwości, prokurator generalny
Okres	od 23 grudnia 1991 do 17 marca 1993
Przynależność polityczna	Zjednoczenie Chrześcijańsko-Narodowe
Poprzednik	Wiesław Chrzanowski
Następca	Jan Piątkowski
Odznaczenia

Grób Zbigniewa Dyki na cmentarzu Rakowickim w Krakowie

Życiorys

Syn Zygmunta i Kamilli^[2]. W czasie II wojny światowej walczył w Szarych Szeregach. W 1952 ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Z zawodu adwokat, był m.in. obrońcą części oskarżonych w tzw. sprawie połanieckiej^[3].

Wielokrotnie wybierany do władz samorządu zawodowego, w tym do Naczelnej Rady Adwokackiej. Był m.in. wiceprezesem NRA, pełnił funkcję rzecznika dyscyplinarnego. Był uczestnikiem prac związanego z solidarnościową opozycją Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych Solidarności^[4].

Od 1991 do 1993 sprawował mandat posła I kadencji wybranego z listy Wyborczej Akcji Katolickiej (jako członek Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego) w okręgu krakowskim. Od grudnia 1991 w rządach Jana Olszewskiego i Hanny Suchockiej zajmował stanowisko ministra sprawiedliwości, będąc jednocześnie prokuratorem generalnym. Został odwołany w marcu 1993.

Jego spóźnienie na głosowanie w sprawie wotum nieufności dla rządu Hanny Suchockiej przyczyniło się do przegłosowania tego wotum jednym głosem 28 maja 1993. Według jednej z wersji miał podczas głosowania przebywać w toalecie^[5].

W 2004 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski^[6]. W 2010 uhonorowany Wielką Odznaką Adwokatura Zasłużonym^[7].

Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera: XXVIA, rząd: płn., miejsce: 21)^[8].

Przypisy

1. Zbigniew Dyka. wyborcza.pl, 2 maja 2019. [dostęp 2019-05-02].
2. Zbigniew Dyka. rejestry-notarialne.pl. [dostęp 2021-02-10].
3. Grzegorz Wysocki: Wiesław Łuka: zbrodnia połaniecka przeraża do dzisiaj. Trudno uwierzyć, że to się naprawdę wydarzyło. wp.pl, 31 sierpnia 2015. [dostęp 2018-12-24].
4. Kazimierz Barczyk, Stanisław Grodziski, Stefan Grzybowski: Obywatelskie Inicjatywy Ustawodawcze Solidarności 1980–1990. Warszawa: Kancelaria Sejmu, 2001. ISBN 83-7059-503-0. [dostęp 2018-12-24]. Brak numerów stron w książce
5. Komórki rządzą politykami. gazeta.pl, 16 lutego 2006. [dostęp 2018-12-24].
6. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 26 kwietnia 2004 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2004 r. nr 39, poz. 681).
7. Uchwała Nr 4 Krajowego Zjazdu Adwokatury z dnia 19 listopada 2010 r.. nra.pl. [dostęp 2021-11-05].
8. Lokalizator Grobów. zck-krakow.pl. [dostęp 2021-04-21].

Bibliografia

• Strona sejmowa posła I kadencji. [dostęp 2018-12-24].

Kontrola autorytatywna (osoba):

• VIAF: 308284562
• GND: 1157131840
• PLWABN: 9810649112905606