Załaz
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Załaz, załazy, przyłazy, (łac. adwenae) – w piastowskiej Polsce najemnicy rolni, robotnicy sezonowi, ludzie luźni, wędrowni, najmujący się do różnych prac pomocniczych.
Załazy posiadali swoje prawo grupowe. Być może działali na prawie wolnych gości ...liberi hospites... , jako nieosiadli, łażący za pracą po dworach i klasztorach[1]. Grupa załazów była wolna od niektórych obciążeń ludzi osiadłych, w tym; stróży, śrezny i podwody[2].
Pojawiają się po raz pierwszy w dokumentach jako ...advenae... już latach 1136 i 1175, w odróżnieniu od najemników stałych, osiadłych ...mercenarii..[3].
Przywilej Bolesława V Wstydliwego dla klasztorów w Imbramowicach i w Miechowie, pochodzący z 1256 roku, wymienia różnych wolnych najemników pracujących za rocznym wynagrodzeniem; ratajów, najemników stałych i załazów, ..quam predictorum colonorum aratores ac mercenarii et advenae, qui vulgariter zalazi vocantur...[4].
Franciszek Bujak i Roman Grodecki utożsamiali załazów z łazękami, łazami, półwolnymi chłopami, karczującymi leśne polany[5].
Załazy jako nazwa, podmiot prawa grupowego znikają z polskich dokumentów w XIII wieku[6].
W późnym średniowieczu robotnicy najemni, ludzie luźni w Królestwie Polskim znani są już jako hultaje, także posiadający swoje prawa i przywileje, a nawet cechy.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
