Zarzecze (Koprzywnica)

Zarzecze – część miasta Koprzywnica w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie sandomierskim, w gminie Koprzywnica. Obecnie osiedle domków jednorodzinnych w Koprzywnicy, położone przeciwległej stronie pocysterskiego kościoła pw. NMP i św. Floriana. Nie posiada odrębnych władz administracyjnych, należy do miasta Koprzywnica.

Zarzecze

Część miasta Koprzywnicy
Państwo	Polska
Województwo	świętokrzyskie
Powiat	sandomierski
Gmina	Koprzywnica
Miasto	Koprzywnica
W granicach Koprzywnicy	1 stycznia 2001[1]
SIMC	0796832
Zarządzający	Marek Jońca
Populacja (1998) • liczba ludności	248
Strefa numeracyjna	(+48) 15
Kod pocztowy	27-660 Koprzywnica
Tablice rejestracyjne	TSA
Położenie na mapie Koprzywnicy Zarzecze
Położenie na mapie Polski Zarzecze
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego Zarzecze
Położenie na mapie powiatu sandomierskiego Zarzecze
Położenie na mapie gminy Koprzywnica Zarzecze
50°35′52″N 21°35′28″E

Zobacz hasło Zarzecze w Wikisłowniku

W przeszłości była to samodzielna wioska (do 31 grudnia 2000 roku) ze statusem sołectwa Zarzecze, przynależąc do parafii pw. św. Floriana. W wyniku rozrostu dzisiejszego miasta Koprzywnica, włączono w jego skład wioskę Zarzecze, którą przekształcono na odrębne osiedle mieszkaniowe. Zdarzenia te miały miejsce w przededniu odzyskania przez Koprzywnicę praw miejskich w 2001 roku. A odebranych Koprzywnicy przez władze ówczesnego zaborcy rosyjskiego za udzielanie pomoc powstańcom przez ludność miejscową (lokalną) w 1864 roku.

W 1998 r. Zarzecze miało 248 mieszkańców i 48 gospodarstw o łącznej powierzchni 112,25 ha.

Historia

Zarzecze w źródłach historycznych nosi nazwę: Zarzecze Błotniste lub Błonie Minus.

Zarzecze powstało zapewne w XV wieku na obszarze Błonia, należącego do klasztoru koprzywnickiego. Z kolei Zarzecze Klasztorne wzmiankowane jest dopiero w źródłach z 1578 r., jako Blonie seu Zadruze (Zadroże), na terenie którego mieszkało 8 kmieci na 2 łanach; dziesięcinę snopową oddawano klasztorowi koprzywnickiemu w wysokości 8 grzywien oraz świadczono rentę odrobkową w wysokości 2 dni (od 24 czerwca do 29 września), a później 1 dzień w tygodniu.

W 1827 r. Zarzecze miało 17 domów i 116 mieszkańców. W 1884 r. część wsi zwana Zarzecze Suprymowane (poklasztorne) miało 13 domów, 81 mieszkańców i 217 mórg ziemi; Zarzecze Poduchowne (własność pokościelna) miało 5 domów, 43 mieszkańców i 103 morgi ziemi. W 1929 r. Zarzecze Suprymowane miało 29 domów i 158 mieszkańców, a Zarzecze Poduchowne 4 domy i 20 mieszkańców. Z dniem 1 stycznia 2001 r. Zarzecze weszło w skład miasta Koprzywnicy.

Obecnie części Zarzecza noszą nazwy: Blich oraz Zarzecze Poduchowne. Wśród obiektów fizjograficznych występują nazwy: Blich – pola, Górka – pola, Krotyska – pola, Łąki – pola, Małe Góry – pola, Paździerówki – pola, Sznurek – pola, Wodonica – pola, Zakapliczna Góra – wzniesienie, Zawąkopie – pola.

Zobacz też

• Zarzecze

Przypisy

1. Dz.U. 2000 nr 117 poz. 1231