Zaganiacz blady

Zaganiacz blady
	Iduna pallida
	(Hemprich & Ehrenberg, 1833)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	wróblowe
Podrząd	śpiewające
Rodzina	trzciniaki
Rodzaj	Iduna
Gatunek	zaganiacz blady
Synonimy
	Curruca pallida Hemprich & Ehrenberg, 1833; Hippolais pallida (Hemprich & Ehrenberg, 1833);
	Curruca pallida Hemprich & Ehrenberg, 1833; Hippolais pallida (Hemprich & Ehrenberg, 1833);
Podgatunki
	I. p. elaeica (A. Lindermayer, 1843); I. p. reiseri (Hilgert, 1908); I. p. pallida (Hemprich & Ehrenberg, 1833); I. p. alulensis (Ash, D.J. Pearson & Bensch, 2005); I. p. laeneni (Niethammer, 1955);
	I. p. elaeica (A. Lindermayer, 1843); I. p. reiseri (Hilgert, 1908); I. p. pallida (Hemprich & Ehrenberg, 1833); I. p. alulensis (Ash, D.J. Pearson & Bensch, 2005); I. p. laeneni (Niethammer, 1955);
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Zasięg występowania
	; w sezonie lęgowym występuje przez cały rok przeloty zimowiska
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Zaganiacz blady^[4] (Iduna pallida) – gatunek małego ptaka z rodziny trzciniaków (Acrocephalidae), wcześniej zaliczany do pokrzewkowatych (Sylviidae). Nie jest zagrożony.

Szybkie fakty Domena, Królestwo ...

Zamknij

Wyróżniono kilka podgatunków I. pallida^[2]^[5]:

Iduna pallida elaeica – południowo-wschodnia Europa przez Bliski Wschód do Kazachstanu i Iranu.
Iduna pallida reiseri – południowo-wschodnie Maroko, Algieria, Mauretania, zachodnia Libia.
Iduna pallida pallida – Egipt.
Iduna pallida alulensis – północna Somalia.
Iduna pallida laeneni – Niger do środkowego Sudanu.

Dawniej za jego podgatunek uznawano też zaganiacza płowego (I. opaca), lecz badania wykazały znaczne różnice między nimi w mitochondrialnym DNA (ponad 9%), ponadto różnią się śpiewem, zachowaniem i morfologią^[6].

Długość ciała 12–14 cm; masa ciała 8–16 g^[2].

Kształtem bardzo podobny do łozówki i trzcinniczka zwyczajnego. Zgodnie z nazwą jego ubarwienie jest „blade”.

Zaganiacz blady występuje w krajach śródziemnomorskich, na Węgrzech, w zachodniej i środkowej Azji oraz wyspowo na Półwyspie Arabskim, w północnej i środkowej Afryce. Zimuje w Afryce.

Do Polski zalatuje wyjątkowo^[7]. Po raz pierwszy zaobserwowany w 2018 roku; odnotowano wtedy dwa stwierdzenia – w czerwcu w Kuźnicy (powiat pucki) oraz w październiku w Krynicy Morskiej^[8].

Zasiedla widne lasy i sady. W okresie godowym zamieszkuje tereny otwarte.

Delikatne owady jak muchy i mszyce, pająki. Lubi żerować na krzewach.

Samica buduje gniazdo z cienkich gałązek, źdźbeł i łodyg. Część budulca owija wokół gałęzi.

Często naśladuje głosy innych ptaków. Niemal stale odzywa się miękkim „czek”, poza tym ochrypłym, szybkim „czerr” lub „czorr”.

IUCN uznaje zaganiacza bladego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern). Liczebność światowej populacji, obliczona w oparciu o szacunki organizacji BirdLife International dla Europy z 2015 roku, zawiera się w przedziale 21–44 milionów dorosłych osobników. Ze względu na brak dowodów na spadki liczebności bądź istotne zagrożenia dla gatunku, BirdLife International uznaje globalny trend liczebności populacji za stabilny^[3].

Na terenie Polski zaganiacz blady jest objęty ścisłą ochroną gatunkową jako gatunek występujący naturalnie na terytorium państw Unii Europejskiej^[9].

ptaki Polski

[1]
Iduna pallida, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
[2]
Svensson, L.: Olivaceous Warbler (Iduna pallida). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-05-02].
[3]
Iduna pallida, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
[4]
Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Acrocephalidae Salvin, 1882 (1838) - trzciniaki - Brush, reed and swamp warblers. Wersja: 2020-01-11. [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-06-21].
[5]
F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Bushtits, leaf warblers, reed warblers. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-06-16]. (ang.).
[6]
Olivaceous Warbler (Hippolais pallida). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-13)]. (ang.).
[7]
Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego: Lista awifauny krajowej. Gatunki ptaków stwierdzone w Polsce – stan z 31.12.2022. [dostęp 2023-02-05].
[8]
Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego. Raport nr 35. Rzadkie ptaki obserwowane w Polsce w roku 2019. „Ornis Polonica”. 60, s. 125–160, 2019.
[9]
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. z 2016 r. poz. 2183).

Atlas ptaków Europy, Detlef Singer, ISBN 83-7175-517-1.

Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).

[itis-1] [1]
Iduna pallida, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[hbwa-2] [2]
Svensson, L.: Olivaceous Warbler (Iduna pallida). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-05-02].

[iucn-3] [3]
Iduna pallida, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[mk-4] [4]
Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Acrocephalidae Salvin, 1882 (1838) - trzciniaki - Brush, reed and swamp warblers. Wersja: 2020-01-11. [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-06-21].

[ioc-5] [5]
F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Bushtits, leaf warblers, reed warblers. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-06-16]. (ang.).

[ibc-6] [6]
Olivaceous Warbler (Hippolais pallida). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-13)]. (ang.).

[kflista-7] [7]
Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego: Lista awifauny krajowej. Gatunki ptaków stwierdzone w Polsce – stan z 31.12.2022. [dostęp 2023-02-05].

[op2019-8] [8]
Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego. Raport nr 35. Rzadkie ptaki obserwowane w Polsce w roku 2019. „Ornis Polonica”. 60, s. 125–160, 2019.

[9] [9]
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. z 2016 r. poz. 2183).

[4]

[1]

[2]

[3]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

Wikiwand in your browser!

Zaganiacz blady

Wikiwand in your browser!

Systematyka

Morfologia

Występowanie i siedlisko

Pokarm

Rozród

Głos

Status i ochrona

Zobacz też

Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne