Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Z16 Friedrich Eckoldt – niemiecki niszczyciel typu 1934A (Leberecht Maass) z okresu przedwojennego i II wojny światowej.
 | |
| Historia | |
| Stocznia | |
|---|---|
| Położenie stępki | |
| Wodowanie | |
 Kriegsmarine
| |
| Wejście do służby | |
| Zatopiony | |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
standardowa: 2239 t |
| Długość |
121 m |
| Szerokość |
11,3 m |
| Zanurzenie |
3,8 - 4,3 m |
| Napęd | |
| 2 turbiny parowe o mocy łącznej 70 000 KM, 6 kotłów parowych Bensona, 2 śruby | |
| Prędkość |
38 węzłów |
| Zasięg |
1530 mil morskich przy 19 w |
| Uzbrojenie | |
| 5 x 127 mm (5xI), 4 x 37 mm plot (2xII), 6 x 20 mm plot (6xI), 8 wt 533 mm (2xIV), 18 bg, miny (stan na 1939) - szczegóły poniżej | |
| Załoga |
325 |
Zamówiony 19 stycznia 1935, położenie stępki – 4 listopada 1935. Zbudowany w stoczni Blohm und Voss w Hamburgu (numer stoczniowy B505). Kadłub wodowano 21 marca 1937, a okręt wszedł do służby 28 lipca 1938. W systemie oznaczeń niemieckich niszczycieli miał przydzielony numer Z16 (rzadko używany oficjalnie), przed wojną nosił numer burtowy 32 (według innych źródeł, 33, następnie 31[1]). Był to ostatni zamówiony z serii niszczycieli typów 34/34A (aczkolwiek nie wszedł do służby jako ostatni). Koszt budowy wyniósł 14,1 miliona Reichsmark.
Nazwę nadano mu na cześć niemieckiego kapitana marynarki Friedricha Eckoldta, dowódcy niszczyciela V48, poległego na nim w bitwie jutlandzkiej.
Przed wojną, 19 sierpnia 1938 uczestniczył w rewii floty przed Hitlerem i węgierskim regentem Horthym. W kwietniu-maju 1939 uczestniczył w rejsie na wody Hiszpanii i Maroka. W maju 1939 wziął udział w okupacji Kłajpedy.
Tuż przed wybuchem II wojny światowej i podczas kampanii wrześniowej patrolował polskie wybrzeże, w składzie 3. dywizjonu (wraz z „Friedrich Ihn” i „Erich Steinbrinck”), bez epizodów bojowych. Następnie działał na Morzu Północnym i w Cieśninach Duńskich, m.in. kontrolując statki handlowe i uczestnicząc w akcji stawiania obronnych zagród minowych na wodach niemieckich. Od października 1939 do lutego 1940 uczestniczył w stawianiu ofensywnych zagród minowych u wybrzeży Anglii, biorąc udział aż w pięciu operacjach tego typu (najwięcej z niemieckich niszczycieli): 17/18 października, 18/19 października 1939, 6/7 stycznia, 10/11 stycznia i 9/10 lutego 1940.
22 lutego 1940 wziął udział w operacji Wikinger – nieudanym wypadzie niemieckich niszczycieli przeciw brytyjskiemu rybołówstwu (zakończonym stratą „Leberecht Maass” i „Max Schultz”). W kwietniu 1940 wziął udział w inwazji na Norwegię – w grupie zajmującej 9 kwietnia 1940 Trondheim, przewożąc na pokładzie niemieckich żołnierzy. Od maja do lipca 1940 w remoncie.
Od września do października 1940 operował z Brestu w zachodniej Francji. M.in. 28 września 1940 osłaniał operację stawiania ofensywnej zagrody minowej w rejonie Falmouth. 10 października został uszkodzony przez brytyjskie bombowce pokładowe Fairey Swordfish z 812. dywizjonu FAA w Breście (2 bomby, 1 zabity, 3 rannych). Od listopada do grudnia 1940 w remoncie. Prawdopodobnie w tym okresie otrzymał radar.
Okręt przebywał następnie na Bałtyku, a 18-22 maja 1941 eskortował pancernik „Bismarck” i krążownik „Prinz Eugen” z Gdyni do Trondheim, przed ich rejsem na Atlantyk (wraz z „Hans Lody” i Z23). 11–13 lipca eskortował (wraz z „Hans Lody”, „Karl Galster”, Z23, Z24) z Kilonii do Trondheim krążownik „Lützow”, który jednak został uszkodzony torpedą lotniczą.
Od lipca do października 1941 „Eckoldt” działał na dalekiej północy przeciwko ZSRR, z baz w Norwegii (Kirkenes), w ramach 2. dywizjonu 6. Flotylli. Uczestniczył w kilku akcjach, lecz bez większych sukcesów. Walczył głównie z radzieckim lotnictwem morskim. 10 sierpnia 1941 podczas wypadu do Zatoki Kolskiej, wraz z „Hans Lody” i „Richard Beitzen”, zatopił patrolowiec „Tuman”. 12 października został poważnie uszkodzony w kolizji z parowcem w Tromsø (remont w Niemczech od listopada 1941 do marca 1942). W tym okresie prawdopodobnie wzmocniono lekkie uzbrojenie plot do 9 działek 20 mm.
Od lipca 1942 ponownie działał z baz w północnej Norwegii, głównie przeciw konwojom alianckim do ZSRR w Arktyce. 13–15 października 1942 uczestniczył w operacji stawiania min u wybrzeży rosyjskich na Morzu Barentsa (z niszczycielami Z27 i Z30), na których 26 listopada został ciężko uszkodzony lodołamacz „A. Mikojan”. W listopadzie wziął udział w operacji Hoffnung (nieudany rajd z krążownikiem „Admiral Hipper" przeciw żegludze).
31 grudnia 1942 uczestniczył w operacji Regenbogen przeciw konwojowi JW 51B, pod flagą dowódcy 5. Flotylli komandora Alfreda Schemmela. W toku tzw. bitwy noworocznej na Morzu Barentsa, dobił artylerią uszkodzony przez „Admirala Hippera” brytyjski trałowiec HMS „Bramble”, lecz następnie został ostrzelany przez krążownik lekki HMS „Sheffield” i zatonął z całą załogą i sztabem flotylli (ok. 340 osób), na pozycji 73°19' N, 30°47' E.
Historia konstrukcji i opis okrętu – w artykule o niszczycielach Typu 1934.
Dowódcy:
Uzbrojenie i wyposażenie:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
