Loading AI tools
instrument muzyczny Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Złóbcoki – polski ludowy instrument muzyczny z grupy chordofonów smyczkowych, będący odmianą gęśli. Charakterystyczne dla Podhala, występowały do XIX wieku. Nazwa złóbcoki nawiązuje do żłobienia instrumentu z jednego klocka drewna, inni wywodzą ją od łób, czyli kołyski.
Miały wypukły, podłużny i wąski korpus rezonansowy rzeźbiony wraz z szyjką z jednego klocka. W odróżnieniu od skrzypiec (po góralsku – gęśle) nie posiadały guzika przytrzymującego naciąg strun i nie miały wyodrębnionych ścianek[1]. Posiadały 3 (później 4) struny.
Grano na nich smyczkiem o łukowatym kształcie. Strojone były tak jak skrzypce, wydawały dźwięk cichy, ostry i przejmujący, co wynikało z techniki wykonania[2]. Grano przeważnie na dwóch, Tytus Chałubiński, wspominając muzykę Jana Krzeptowskiego zwanego Sabałą, napisał: Mimo największej biegłości grajka, niepodobna tu uniknąć nieraz skrzypienia lub dojmującego pisku. Współcześni muzycy góralscy najczęściej zastępują złóbcoki skrzypcami. Podobnym instrumentem ludowym z rejonu Wielkopolski są mazanki.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.