Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Yoann Bernard Kongolo (ur. 11 września 1987 w Lozannie) – szwajcarski karateka, bokser oraz kick-boxer malijskiego pochodzenia, wielokrotny medalista mistrzostw świata w koshiki karate-do. Jako kick-boxer dwukrotny mistrz Szwajcarii (2009–2010), mistrz Europy organizacji WKN (2012) oraz trzykrotny mistrz Szwajcarii w boksie tajskim (2009–2010). Od 2015 związany z kick-boxerską organizacją GLORY.
 Yoann Kongolo po zdobyciu pasa WBC International Silver w 2017 | |
| Pełne imię i nazwisko |
Yoann Bernard Kongolo[1] |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Obywatelstwo | |
| Wzrost |
177[1] cm |
| Masa ciała |
77[2] kg |
| Styl walki | |
| Kategoria wagowa | |
| Klub |
Mikes Gym |
| Bilans walk zawodowych | |
| Liczba walk |
76[2] |
| Zwycięstwa |
66 |
| Przez nokauty |
41 |
| Porażki |
10 |
Kongolo jest utytułowanym karateką stylu koshiki karate-do. W jego dorobku są medale mistrzostw świata, Europy oraz krajowe. Do najważniejszych z nich można zaliczyć srebro oraz brąz mistrzostw świata z 2004 oraz dwukrotnie srebrny medal również podczas mistrzostw świata w 2007. Od 2009 skupia się głównie na kick-boxingu i dyscyplinach pokrewnych takich jak muay thai. W 2013 został mistrzem Europy World Kickboxing Network wagi superśredniej pokonując w mistrzowskim pojedynku Słoweńca Mirana Fabjana[3]. W styczniu 2014 zmierzył się o interkontynentalne mistrzostwo WKN jednak uległ ówcześnie Włochowi Roberto Cocco na punkty[4].
Po dobrych występach w 2014 (m.in. pokonaniu Francuza Cédrica Doumbé czy Brytyjczyka Jamiego Batesa) dostał angaż w GLORY. W debiucie dla niej 5 czerwca 2015 zmierzył się w rewanżu z Doumbé, ponownie go pokonując na punkty[5]. W latach 2015–2017 notował zwycięstwa m.in. nad Harutem Grigorianem, Karimem Benmansourem czy Yohanem Lidonem oraz porażki m.in. Karimem Ghajjim, Niekym Holzkenem (o pas GLORY wagi półśredniej[6]), Murthelem Groenhartem czy w kolejnym rewanżu z Doumbé. 20 stycznia 2017 wygrał turniej pretendentów GLORY wagi półśredniej[7]. 4 sierpnia 2018 przegrał jednogłośnie na punkty w rewanżu z Yohanem Lidonem. Stawką pojedynku było bronione przez Francuza mistrzostwo świata federacji WKN[8].
W 2014 zawodowo zadebiutował w boksie. W sumie w latach 2014-2017 zanotował siedem zwycięstw bez żadnej porażki. 26 sierpnia 2017 zdobył pas WBC International Silver w wadze półciężkiej, pokonując Rosjanina Sałambieka Bajsangurowa na punkty[9]. 4 listopada 2017 pokonał Bośniaka Enesa Zecirevic jednogłośnie na punkty zostając mistrzem Unii Europejskiej federacji EBU–EE w wadze półciężkiej[10].
27 stycznia 2018 w Rydze obronił tytuł WBC International Silver pokonując jednogłośnie na punkty Łotysza Andrejsa Pokumeiko[1]. 25 maja 2018 przegrał swoją pierwszą zawodową walkę w boksie, ulegając większościową decyzją Francuzowi Doudou Ngumbu[1].
Karate:
Kick-boxing / Muay Thai:
66 zwycięstw – 10 porażek – 0 remis – 0 no contest
Boks:
11 zwycięstw – 1 porażka – 0 remisów – 0 no contest
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
