Wskaźnik Allgöwera

Wskaźnik Allgӧwera (in. wskaźnik wstrząsu ang. Shock Index) – stosunek częstości tętna do skurczowego ciśnienia tętniczego^[1], pozwalający w przybliżeniu określić stopień ciężkości wstrząsu.

Historia

Wskaźnik Allgöwera został wprowadzony w 1967 roku przez szwajcarskich lekarzy Martina Allgöwera i Christiana Burriego^[2][3][4].

Wzór matematyczny

Wzór na wskaźnik Allgöwera, gdzie częstotliwość tętna (HR) jest podana jako liczba wyczuwanych uderzeń w ciągu minuty (/min), a skurczowe ciśnienie tętnicze (SBP) w milimetrach słupa rtęci (mmHg):

${\displaystyle \mathrm {SI={\frac {HR_{/min}}{SBP_{mmHg}}}} .}$

Interpretacja wskaźnika Allgӧwera

Rozpoznanie	Wartość wskaźnika Allgӧwera
	wg Mutschlera[2]	wg Larsena[1]	wg Sowy[5]
Bez wstrząsu	${\displaystyle \mathrm {SI} <0{,}6}$	${\displaystyle \mathrm {SI} <0{,}5}$	${\displaystyle \mathrm {SI} <0{,}8}$
Zagrażający wstrząs	${\displaystyle 0{,}6\leqslant \mathrm {SI} <1{,}0}$	${\displaystyle 0{,}5\leqslant \mathrm {SI} <1{,}0}$	${\displaystyle 0{,}8\leqslant \mathrm {SI} <1{,}0}$
Rozwinięty wstrząs	${\displaystyle 1{,}0\leqslant \mathrm {SI} <1{,}4}$	brak danych	${\displaystyle \mathrm {SI} \geqslant 1{,}0}$
Ciężki wstrząs	${\displaystyle \mathrm {SI} >1{,}4}$	${\displaystyle \mathrm {SI} >1{,}5}$	brak danych
Duża utrata krwi	brak danych	brak danych	${\displaystyle \mathrm {SI} >2{,}5}$

Znaczenie kliniczne

Wskaźnik Allgӧwera tylko w przybliżeniu pozwala określić stopień ciężkości wstrząsu^[1], natomiast pozwala oszacować ryzyko wczesnego zgonu oraz potencjalne zapotrzebowania na transfuzję krwi^[2]. Wskaźnik Allgӧwera jest używany w medycynie ratunkowej do oceny utraty krwi oraz ciężkości wstrząsu hipowolemicznego^[6]. Analiza pacjentów niemieckiego rejestru TraumaRegister DGU wykazała wzrost ryzyka wczesnego zgonu u pacjentów po urazach z 10,9% u tych, u których wynosił on < 0,6, do 39,8% u tych, u których jego wartość była wyższa niż 1,4^[2].

Przypisy

1. Reinhard Larsen, Andrzej Kubler (red. wyd. pol.): Anestezjologia. Wrocław: Urban&Partner, 2003, s. 888. ISBN 83-87944-14-9.
2. M. Mutschler, U. Nienaber, M. Münzberg, C. Wölfl i inni. The Shock Index revisited - a fast guide to transfusion requirement? A retrospective analysis on 21,853 patients derived from the TraumaRegister DGU. „Crit Care”. 17 (4), s. R172, 2013. DOI: 10.1186/cc12851. PMID: 23938104.
3. M. Allgöwer, C. Burri. [„Shock index”]. „Dtsch Med Wochenschr”. 92 (43), s. 1947–1950, 1967. DOI: 10.1055/s-0028-1106070. PMID: 5299769.
4. M. Allgöwer, C. Burri. Shock-index. „Ger Med Mon”. 13 (1), s. 14–19, Jan 1968. PMID: 5656857.
5. Magdalena Sowa, Michał Tarkowski, Kamil Wójcik, Andrzej Winnicki, Łukasz Saletnik. Krwotok poporodowy – przyczyny, objawy, postępowanie przedszpitalne. „Journal of Education, Health and Sport.”. 5 (4), s. 319–324, 2015. DOI: 10.5281/zenodo.17155.
6. A. Singh, S. Ali, A. Agarwal, R.N. Srivastava. Correlation of shock index and modified shock index with the outcome of adult trauma patients: a prospective study of 9860 patients. „N Am J Med Sci”. 6 (9), s. 450–452, 2014. DOI: 10.4103/1947-2714.141632. PMID: 25317389.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.