World Rugby Women’s Sevens Series (2021/2022) (od nazwy sponsora, HSBC – HSBC Women’s World Rugby Sevens Series) – dziewiąta edycja World Rugby Women’s Sevens Series, organizowanej przez World Rugby corocznej serii turniejów dla żeńskich reprezentacji narodowych w rugby 7.
Szybkie fakty Termin, Liczba drużyn ...
World Rugby Women’s Sevens Series 2021/2022
|
Szczegóły turnieju
|
Termin |
26 listopada 2021 - 22 maja 2022 |
Liczba drużyn |
19 (z 6 konfederacji) |
Stadiony |
6 5 (w 6 5 miastach)
|
I miejsce |
Australia (3. tytuł) |
II miejsce |
Francja |
III miejsce |
Fidżi |
Statystyki turnieju
|
Najwięcej punktów |
Jade Ulutule (226) |
Najwięcej przyłożeń |
Amee-Leigh Murphy Crowe (36) |
Strona internetowa |
Zamknij
Na początku września 2021 roku World Rugby ogłosił, że australijskie[1] i nowozelandzkie[2] zawody ponownie się nie odbędą, sezon rozpoczną dwa turnieje w Dubaju, reszta zaś miała być potwierdzona jeszcze w tym samym miesiącu[3]. Opublikowany w połowie października 2021 roku oficjalny harmonogram zawierał siedem imprez – prócz dwóch w Dubaju, także dwa w Hiszpanii oraz po jednym w Hongkongu, Kanadzie i Francji – z czego tylko kanadyjskie miały nie być rozegrane wraz z rywalizacją mężczyzn. Zamiast turniejów w Australazji w kalendarzu pojawiły się zatem debiutujące w cyklu Spain Women’s Sevens zorganizowane w Maladze i Sewilli, a Francuzi postanowili rozegrać własne zawody w nowej lokalizacji, Tuluzie[4][5][6]. Jeszcze przed rozpoczęciem pierwszego turnieju w Dubaju WR ogłosił, że zawody w Hongkongu zostaną przesunięte na listopad stanowiąc otwarcie sezonu 2022/2023[7][8].
W przeciwieństwie do poprzednich sezonów obsada core teams nie była stabilna. W turniejach rozegranych w roku 2021, zgodnie z wcześniejszą umową, Anglię zastąpiła Wielka Brytania[7]; w związku z Pandemia COVID-19 Fidżyjki opuściły obydwa hiszpańskie zawody[9][10], a Nowozelandki zagrały tylko w ostatnich dwóch turniejach[11], choć miały także uczestniczyć także w iberyjskim segmencie cyklu[12]. Dodatkowo ze względu na rosyjską inwazję na Ukrainę reprezentacja Rosji została wykluczona ze wszystkich rozgrywek i nie wzięła udziału w ostatnich dwóch turniejach[13][14], a następnie niedopusczona do kolejnego sezonu[15].
Sezon zdominowały reprezentantki Australii, które wygrały cztery z sześciu zawodów. W obu turniejach w Dubaju pokonywały w finałach reprezentacje Fidżi[16][17][18][19], w Maladze zaś zaliczyły najsłabszy występ przegrywając z Rosjankami w półfinale; zajęły wówczas trzecią lokatę, wygrały zaś Amerykanki[20][21]. Australijki powróciły do wysokiej dyspozycji w Sewilli, w decydującym pojedynku rozprawiły się z Irlandkami, dla których był to pierwszy finał w historii ich startów w WSS[22][23]. Do triumfu w całym sezonie wystarczało im zatem zwycięstwo w pófinałowym meczu zawodów w Kanadzie[24]. Zadanie to wykonały z nawiązką pokonując w finale powracające do WSS Nowozelandki[25][26]. Te dwa zespoły zmierzyły się również w finale francuskiego turnieju, gdzie od zwyciężczyń klasyfikacji generalnej tym razem lepsze okazały się Nowozelandki, rewanżując się za porażkę w poprzedniej rundzie[27][28].
Najwięcej punktów w sezonie zdobyła reprezentantka Fidżi Jade Ulutule, zaś w klasyfikacji przyłożeń zwyciężyła Irlandka Amee-Leigh Murphy Crowe[29]. Australijka Charlotte Caslick otrzymała natomiast wyróżnienie Impact Player Series Award dla zawodniczki, która uzyskała największą w sezonie liczbę punktów za szarże w obronie, przełamania linii obronnej przeciwnika, ponadtrzymetrowe ataki z piłką w ręku oraz jej oddania "na kontakcie"[30]. Irlandka i Australijka zostały także wybrane do najlepszej siódemki sezonu, znalazły się tam również Madison Ashby, Faith Nathan, Reapi Ulunisau, Maddison Levi i Séraphine Okemba[31].
Więcej informacji Turniej, Kraj ...
Zamknij
Podobnie jak w przypadku męskich rozgrywek zwycięzcą cyklu zostanie zespół, który podczas całego sezonu zdobędzie najwięcej punktów przyznawanych za zajęcie poszczególnych miejsc w każdym turnieju. Każde z zawodów gromadzą dwanaście reprezentacji, z których jedenaście jest stałymi uczestnikami cyklu (core teams), a ostatni uczestnik będzie ogłaszany przed poszczególnymi turniejami. Z uwagi na odwołanie sezonu 2020/2021 status core teams utrzymała najlepsza dziesiątka sezonu 2019/2020 (Anglia, Australia, Fidżi, Francja, Hiszpania, Irlandia, Kanada, Nowa Zelandia, Rosja i USA), a jedno miejsce zarezerwowane dla triumfatora turnieju kwalifikacyjnego, który nie został jednak rozegrany, otrzymała ponownie Brazylia[4]. W turniejach rozegranych w roku 2021, zgodnie z wcześniejszą umową, Anglię zastąpiła Wielka Brytania, w nich też wystartować miało jedynie dziesięć drużyn[4][7].
Więcej informacji core teams, Brak spadku ...
Zamknij
Przystępujące do turnieju reprezentacje mogą liczyć maksymalnie dwanaście zawodniczek. W fazie grupowej spotkania toczone są bez ewentualnej dogrywki, za zwycięstwo, remis i porażkę przysługuje odpowiednio trzy, dwa i jeden punkt, brak punktów natomiast za nieprzystąpienie do meczu. Po jej zakończeniu ustalany jest ranking – pierwsze osiem zespołów awansuje do ćwierćfinałów, pozostała czwórka walczy zaś o Bowl. W przypadku tej samej liczby punktów ich lokaty są ustalane kolejno na podstawie[32]:
- wyniku meczów pomiędzy zainteresowanymi drużynami;
- lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych;
- lepszego bilansu przyłożeń zdobytych i straconych;
- większej liczby zdobytych punktów;
- większej liczby zdobytych przyłożeń;
- rzutu monetą.
W przypadku remisu w fazie pucharowej, organizowana jest dogrywka składająca się z dwóch pięciominutowych części, z uwzględnieniem reguły nagłej śmierci. Wszystkie mecze składają się z dwóch siedmiominutowych części przedzielonych dwuminutową przerwą[32].
Za zajęcie poszczególnych miejsc w każdym z turniejów przyznawane są punkty liczone do klasyfikacji generalnej[32]:
Więcej informacji Miejsce, Punktacja ...
Miejsce |
Punktacja |
1 |
20 |
2 |
18 |
3 |
16 |
4 |
14 |
5 |
12 |
6 |
10 |
7 |
8 |
8 |
6 |
9 |
4 |
10 |
3 |
11 |
2 |
12 |
1 |
Zamknij
W przypadku tej samej liczby punktów w klasyfikacji generalnej lokaty zainteresowanych drużyn są ustalane kolejno na podstawie[32]:
- lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych;
- większej liczby zdobytych przyłożeń;
- drużyny są klasyfikowane ex aequo.
W związku z udziałem Wielkiej Brytanii zamiast Anglii w pierwszych dwóch turniejach oraz pandemią COVID-19, która mogła spowodować nieobecności drużyn na niektórych zawodach, wprowadzono zastrzeżenie, że do końcowej klasyfikacji będą brane cztery najlepsze wyniki każdego z zespołów[7].
Więcej informacji Miejsce, Reprezentacja ...
|
Mecz o miejsca 1–2
Mecz o miejsca 3–4
|
Zamknij
Więcej informacji Miejsce, Reprezentacja ...
|
Mecz o miejsca 1–2
Mecz o miejsca 3–4
|
Zamknij
Więcej informacji Miejsce, Reprezentacja ...
Zamknij
Więcej informacji Miejsce, Reprezentacja ...
Zamknij
Więcej informacji Miejsce, Reprezentacja ...
Zamknij
Więcej informacji Miejsce, Reprezentacja ...
Zamknij
Więcej informacji Miejsce, Reprezentacja ...
Zamknij